Opis badania
Siatka Amslera to kwadrat o wymiarach 10 na 10 cm. Czarne lub białe linie dzielą go na mniejsze kwadraty o bokach 5 mm, które z odległości „do czytania” (30–40 cm) odpowiadają kątowi widzenia 1°. W centrum siatki znajduje się punkt, na który należy skierować wzrok. Test umożliwia ocenę czynności centralnej części siatkówki (plamki).
Badanie przeprowadza się dla każdego oka osobno. Pacjent powinien zasłonić jedno oko i umieścić kartę z testem w odległości około 30–40 cm od oczu. Należy patrzeć w punkt centralny i, nie poruszając okiem, obserwować pozostałą część siatki. Jeśli wszystkie linie pozostają proste, a kwadraty równe, to oznacza, że siatkówka w plamce jest zdrowa. W przypadku zaburzeń widzenia linie proste się wyginają (objaw ten nazywany jest metamorfopsjami), kwadraciki mogą wydawać się powiększone (nazwa objawu to makropsje) lub pomniejszone (nazwa objawu to mikropsje), a część linii może przestać być widoczna (jest to tzw. mroczek.
Ryc. 1. Prawidłowy obraz w teście Amslera.
Ryc. 2. Objawy sugerujące zmiany w plamce – krzywienie się linii (metamorfopsje) oraz mroczek centralny (scotoma).
Jak się przygotować do badania?
Badanie przeprowadza się z odległości „do czytania”, dlatego osoby wymagające korekcji do bliży powinny przynieść ze sobą okulary. Poza tym nie wymaga ono specjalnego przygotowania, choć jak każdy test psychofizyczny zależy od stanu psychicznego pacjenta, dlatego wskazane jest, aby pacjent był wypoczęty i odpowiednio skupiony w trakcie badania. Warto zabrać ze sobą wszystkie wyniki wcześniejszych badań, poprzednie recepty okularowe, karty informacyjne z pobytów w szpitalu itp.
Wskazania do badania
Choroby centralnej części siatkówki (plamki).
Możliwe powikłania po badaniu
Badanie nie wiąże się z żadnymi działaniami niepożądanymi.
Jakie stany występujące po badaniu powinny skłonić do kontaktu z lekarzem?
Samo badanie nie niesie dla pacjenta żadnego zagrożenia.