×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Astma oskrzelowa u dzieci

Dr med. Urszula Jedynak-Wąsowicz
Klinika Chorób Dzieci UJ CM w Krakowie

Co to jest astma i jakie są jej przyczyny?

Astma jest przewlekłą chorobą dróg oddechowych – czyli małych rurek, zwanych oskrzelami, przewodzących powietrze do płuc i z płuc. Jeśli Twoje dziecko ma astmę, to znaczy, że jego oskrzela są bardziej wrażliwe na czynniki drażniące niż u zdrowego dziecka.

Czynnik, który drażni drogi oddechowe powoduje ich zwężenie wskutek skurczu mięśni otaczających ścianę dróg oddechowych oraz obrzęku błony wyścielającej od wewnątrz oskrzela. Czasami również duża ilość śluzu produkowanego przez tę błonę pogłębia istniejące już zwężenie. Wszystko to powoduje, że dziecku jest trudno oddychać.

Przyczyny astmy

Jednoznaczna przyczyna astmy jest nieznana. Jeśli u rodziców dziecka stwierdzono astmę, atopowe zapalenie skóry lub inną alergię, to istnieje duże ryzyko, że dziecko może zachorować na astmę. Jest to tak zwana predyspozycja genetyczna. Poza tym, o wystąpieniu choroby decyduje jeszcze szereg innych czynników. Są to:

Astma to choroba przewlekła (to znaczy, że objawy mogą występować przez całe życie), ale można ją bardzo skutecznie opanować i utrzymywać pod kontrolą.

Ciężkość przebiegu astmy może być różna u poszczególnych pacjentów i może się wahać od astmy lekkiej i epizodycznej do astmy ciężkiej. U większości dzieci chorych na astmę ma ona nasilenie lekkie lub umiarkowane, a tylko u mniej niż 5% z nich występuje astma ciężka.

Jak często występuje astma?

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na astmę choruje ponad 300 mln ludzi na świecie, a w populacji dzieci jest to najczęściej występująca choroba przewlekła. W Polsce na astmę choruje więcej dzieci niż dorosłych. Kwestionariuszowe badania epidemiologiczne z dwóch miejskich ośrodków (Kraków, Poznań) wykonane w odstępie 7 lat wskazują, że na astmę choruje 5–7% dzieci. Szacuje się, że rocznie nowe rozpoznanie astmy stawia się u 0,3% do 0,5% dzieci i młodzieży.

W wieku przedszkolnym astma częściej występuje u chłopców, później te proporcje się zmieniają i po okresie dojrzewania astma jest częstsza u dziewczynek. U nastolatków objawy astmy mogą ustąpić, a następnie powrócić w wieku dorosłym.

Jak się objawia astma?

Objawy astmy u dzieci to:

  • kaszel – zwykle suchy i męczący; pojawia się głównie podczas snu oraz nad ranem;
  • świszczący oddech – wysoki muzyczny dźwięk (świst) słyszalny podczas wydechu;
  • trudności w oddychaniu i płytki oddech;
  • uczucie ucisku, łaskotania, gniecenia w klatce piersiowej;
  • nawracające zapalenia oskrzeli.

Nie zawsze wszystkie powyższe objawy występują jednocześnie u każdego pacjenta, a ich nasilenie może się zmieniać. Objawy astmy występują z reguły po narażeniu na opisane powyżej czynniki drażniące. Tylko w astmie ciężkiej objawy występują cały czas, zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy.

Co powoduje zaostrzenie objawów astmy?

Objawy astmy zaostrza:

  • kontakt z alergenami, na które dziecko jest uczulone (np. roztocze kurzu domowego, naskórek zwierząt, pyłki roślin)
  • zakażenia wirusowe i bakteryjne (szczególnie pneumokokowe)
  • dym tytoniowy
  • zanieczyszczenie środowiska
  • pleśnie
  • wysiłek fizyczny
  • stres
  • warunki pogodowe (zimne powietrze, nagłe wahania temperatury, duża wilgotność powietrza).

Co robić w razie wystąpienia objawów astmy?

Jeśli u Twojego dziecka, u którego wcześniej nie rozpoznano astmy, występują niektóre lub wszystkie wymienione powyżej objawy i podejrzewasz, że może ono chorować na astmę, udaj się z nim do pediatry lub lekarza rodzinnego. Jeżeli lekarz uzna, że diagnostyka w kierunku astmy jest wskazana, skieruje Twoje dziecko do specjalisty alergologa lub pulmonologa. Jeżeli u Twojego dziecka wystąpią znaczne trudności z oddychaniem wezwij pogotowie ratunkowe.

Jeżeli u dziecka rozpoznano astmę i doszło u niego do nasilenia objawów choroby, postępuj według poniższego schematu. W takiej sytuacji z pewnością w domu znajdują sie leki podawane wziewnie, które działają rozszerzająco na oskrzela (tzw. lek rozkurczowy, np. salbutamol).

  1. Podaj dziecku 1–2 dawki leku rozkurczowego wziewnie.
  2. Odczekaj 15–20 minut i w spokoju obserwuj dziecko, czy nastąpiła poprawa w oddychaniu, ewentualnie zapytaj je, czy czuje się lepiej i czy łatwiej się mu oddycha.
  3. Jeśli według Ciebie i dziecka nie ma poprawy po 20 minutach, podaj kolejne 2 dawki leku rozkurczowego i ponownie obserwuj dziecko.
  4. W ciągu godziny możesz podać dziecku 3 razy po 2 dawki leku rozkurczowego w odstępach 20-minutowych.
  5. Jeśli po godzinie nie ma poprawy – wezwij pogotowie. Do czasu przyjazdu karetki podawaj dziecku co 20 minut po jednej dawce leku rozkurczowego.
  6. Jeśli natomiast wystąpiła poprawa, Twoje dziecko czuje się dobrze, może swobodnie oddychać, objawy napadu astmy ustąpiły – koniecznie porozum się z lekarzem prowadzącym w ciągu najbliższych 24 godzin w celu ustalenia dalszego leczenia.

Jak lekarz ustala rozpoznanie astmy?

Ustalenie rozpoznania astmy opiera się na wywiadzie, zbadaniu dziecka oraz ocenie czynności płuc. Jeżeli to możliwe, przygotuj odpowiedzi na poniższe pytania, co ułatwi lekarzowi przeprowadzenie wywiadu.

Wywiad

  • Jakie objawy ma Twoje dziecko? W jakich okolicznościach one występują (pora dnia, roku, po wysiłku, zabawie)? Czy istnieją jakieś znane Ci czynniki, które wywołują lub zaostrzają te objawy?
  • Twojego lekarza najbardziej będą interesowały następujące objawy: kaszel, trudności w oddychaniu, ciężki oddech, szybki oddech, uczucie ściskania w klatce piersiowej, powtarzający się świst przy wydechu.
  • Kiedy po raz pierwszy, a kiedy ostatni pojawiły się te objawy?
  • Czy była konieczność hospitalizacji dziecka z powodu tych objawów?
  • Czy objawy ustępują samoistnie, czy też podajesz dziecku leki aby je złagodzić?
  • Jak często z powodu tych objawów Twoje dziecko opuszcza zajęcia przedszkolne lub szkolne?
  • Czy dziecko unika aktywności fizycznej?
  • Czy kiedykolwiek u Twojego dziecka rozpoznano inną chorobę alergiczną (np. alergię pokarmową w okresie niemowlęcym, atopowe zapalenie skóry, alergiczny katar)?
  • Jakie badania dotychczas wykonano?
  • Jakie leki dotychczas przyjmowało Twoje dziecko? Czy w związku z ich stosowaniem była poprawa (np. dziecko mniej chorowało)?
  • Czy w Waszej najbliższej rodzinie są osoby, u których rozpoznano alergię?
  • Czy Twoje dziecko jest narażone na dym tytoniowy?
  • Czy w domu znajdują się zwierzęta? Jeśli tak, to jakie?
  • Czy Wasz dom jest suchy, czy jest wilgoć na ścianach?

Badając dziecko, lekarz będzie się starał ocenić przede wszystkim następujące narządy:

  • skórę (wysypki, bąble pokrzywkowe);
  • nos (drożność nosa, obecność wydzieliny w nosie);
  • gardło (migdałki podniebienne pod kątem ich przerostu, tylna ściana gardła – obecność ściekającej wydzieliny);
  • płuca (przy osłuchiwaniu lekarz może słyszeć świsty – dźwięczne, gwiżdżące dźwięki, które wydobywają się podczas wydechu; jest to jeden z najważniejszych objawów astmy).

Jednak podczas badania Twojego dziecka lekarz może nie stwierdzić żadnych objawów. Nie znaczy to, że dziecko nie ma astmy. Objawy astmy są niestałe i u dzieci najczęściej pojawiają się w trakcie infekcji lub po wysiłku fizycznym.

Badania diagnostyczne

Podczas wizyty u lekarza może on poprosić dziecko o wykonanie prostych testów oddechowych (testy czynnościowe płuc), oceniających jak szybko może wydmuchać powietrze z płuc.

Są to:

Spirometria, która mierzy:

  1. ilość powietrza, jaką Twoje dziecko jest w stanie nabrać do płuc, a następnie wydmuchać;
  2. czas, jaki zajmuje mu maksymalny wydech poprzedzony głębokim wdechem. Jeśli oskrzela Twojego dziecka są zwężone, badanie można powtórzyć po podaniu mu leku rozszerzającego oskrzela w celu potwierdzenia, że zwężenie oskrzeli jest odwracalne (jest to cecha charakterystyczna dla astmy). Ten test nazywa się próbą rozkurczową.


Pomiar szczytowego przepływu wydechowego (PEF) za pomocą urządzenia o nazwie pikflometr. Badanie polega na bardzo szybkim i możliwie jak najmocniejszym wydmuchnięciu powietrza z płuc do urządzenia. Próbę powtarza się 3 razy i zapisuje najlepszy (najwyższy) wynik. Pomiar PEFR służy również do domowego monitorowania astmy oskrzelowej.

Czasami dodatkowo w celu rozpoznania astmy wykonuje się próby prowokacyjne, oceniając stopień nadreaktywności oskrzeli, czyli nadmiernej wrażliwości oskrzeli na czynniki drażniące w postaci ich nagłego zwężenia (skurczu). Osoby zdrowe, niechorujące na astmę nie mają takiej nadmiernej reakcji.
Spirometr to urządzenie, które sprawdzi jak dobrze pracują płuca u Twojego dziecka.
Aby dobrze wykonać spirometrię, dziecko początkowo powinno swobodnie oddychać przez ustnik; będzie miało założony klips na nos (ma to zapobiec nabieraniu powietrza przez nos i zapewnić oddychanie wyłącznie przez usta). Następnie lekarz lub pielęgniarka poprosi je, by wzięło głęboki wdech, a następnie szybko i z całej siły, jak najdłużej potrafi, wydmuchało powietrze ze swoich płuc (tak jakby napełniało balon powietrzem). Urządzenie będzie w tym czasie mierzyć ilość nabranego i wydmuchanego powietrza w odpowiednim czasie. Nie jest to łatwe zadanie, dlatego jeśli Twoje dziecko jest małe i ma mniej niż 5–6 lat, nie można u niego wykonać spirometrii czy pomiaru PEF. W takim przypadku wprowadzenie typowego leczenia astm „na okres próbny” kilku tygodni (najczęściej 6–8 tygodni) będzie miało znaczenie dla ustalenia rozpoznania. Dobra odpowiedź na leczenie potwierdzi rozpoznanie astmy, jej brak zaś skłoni lekarza do szukania innych niż astma przyczyn objawów występujących u Twojego dziecka.

Zobacz również szczegółowy opis badania: Spirometria

Jakie są sposoby leczenia astmy?

Nie ma idealnego leku na astmę, którym można by całkowicie wyleczyć Twoje dziecko. Jednak za pomocą odpowiednich leków można skutecznie kontrolować chorobę, tak aby objawy nie występowały wcale lub pojawiały się co najwyżej sporadycznie. Przy dobrym leczeniu astmy codzienna aktywność Twojego dziecka nie powinna się różnić od aktywności innych zdrowych dzieci.

Lekarz prowadzący powinien przepisać Twojemu dziecku zasadniczo 2 rodzaje leków w inhalatorach podawanych wziewnie: lek zmniejszający objawy, czyli lek rozszerzający oskrzela (rozkurczowy), powodujący, że dziecku łatwiej się oddycha; lek kontrolujący astmę (przeciwzapalny), zmniejszający wrażliwość oskrzeli, zapobiegający występowaniu napadów astmy oraz zmniejszający ryzyko ciężkiego napadu astmy.

Lek rozszerzający oskrzela należy przyjmować zawsze, gdy wystąpią objawy astmy. Wtedy należy podać dziecku jedną lub dwie dawki tego leku. Każdy pacjent z astmą musi mieć taki lek w domu. Jeśli Twoje dziecko musi go stosować więcej niż 2 razy w tygodniu, to znaczy, że astma jest źle kontrolowana i należy udać się do lekarza prowadzącego. Najczęściej inhalator z lekiem rozszerzającym oskrzela ma kolor niebieski.

Leki kontrolujące – są to leki, których działanie jest wolniejsze niż leku rozkurczowego. Ich przyjmowanie nie przynosi ulgi w napadzie astmy, ale poprawia stan oskrzeli poprzez działanie przeciwzapalne. Dzięki temu Twoje dziecko w ogóle może nie mieć objawów astmy i czuje się lepiej. Leki te powinny być przyjmowanie regularnie, 1 lub 2 razy na dobę, tak długo, jak zalecił lekarz. Odstawienie leku nie powoduje nagłego wystąpienia objawów astmy. W takim przypadku astma „wraca” (np. w postaci kaszlu, świszczącego oddechu po wysiłku) dopiero po około 2 tygodniach od odstawienia leku. Inhalatory z lekiem kontrolującym najczęściej mają kolor pomarańczowy lub czerwony.

Do grupy leków kontrolujących zalicza się przede wszystkim glikokortykosteroidy podawane wziewnie. Początkowa dawka glikokortykosteroidu w inhalatorze zależy od ciężkości astmy u dziecka. Jeśli Twoje dziecko osiągnie dobrą kontrolę astmy, wtedy lekarz będzie zmniejszał dawkę do możliwie najmniejszej.

Nie wszystkie dzieci z astmą muszą przyjmować leki kontrolujące. Jeśli objawy astmy występują rzadko i konieczność przyjęcia leku rozkurczowego nie jest częstsza niż do 2 razy w tygodniu, a objawy ustępują po jednej dawce, to dziecko nie musi przyjmować regularnie wziewnego glikokortykosteroidu. Czasem tylko przy infekcji dróg oddechowych lekarz może zalecić regularne przyjmowanie leku kontrolującego astmę, a po jej ustąpieniu można go odstawić. Glikokortykosteroidy podawane wziewnie w astmie oskrzelowej są bezpieczne, jeśli:

  • zostały przepisane w odpowiedniej, możliwie najmniejszej dawce dla Twojego dziecka,
  • lek w formie aerozolu podawany jest przez komorę inhalacyjną (podłużne lub kuliste urządzenie z jednej strony zakończone ustnikiem, na który można założyć maseczkę, a z drugiej ma otwór pasujący do końcówki inhalatora),
  • po każdym podaniu leku dziecko płucze jamę ustną.

Glikokortykosteroidy wziewne dostają się bezpośrednio do oskrzeli i tylko bardzo niewielki ich procent jest wchłaniany do krwi. Zatem ich działanie na wzrost, apetyt, rozwój umysłowy i emocjonalny twojego dziecka jest minimalne.

Inne opcje lecznicze w astmie

Jeśli regularne i poprawne stosowanie leku kontrolującego nie przynosi oczekiwanego ustąpienia objawów astmy u Twojego dziecka, lekarz prowadzący może:
1) zwiększyć dawkę glikokortykosteroidu wziewnego
lub
2) dołączyć drugi lek kontrolujący w postaci tabletek – lek blokujący receptor leukotrienowy (leukotrien jest to substancja chemiczna, która uwalnia się do krwi podczas działania czynników drażniących na oskrzela i powoduje skurcz oskrzeli). Lek blokujący receptor leukotrienowy (montelukast) przyjmuje się w formie tabletki, raz dziennie na noc – około 2 godziny po posiłku. Lek ten jest skuteczny szczególnie przy objawach astmy po wysiłku oraz przy infekcjach wirusowych u dzieci;
lub
3) dołączyć długo działający lek rozszerzający oskrzela w postaci wziewnej (formoterol lub salmeterol). Czas działania leku wynosi około 12 godzin i podaje się go tak, jak lek kontrolujący – 2 razy na dobę (rano i wieczorem, razem z glikokortykosteroidem wziewnym). Tego leku nie wolno stosować bez glikokortykosteroidu wziewnego!

Obecnie dostępne są inhalatory zawierające 2 leki w jednym urządzeniu: glikokortykosteroid i długo działający lek rozszerzający oskrzela. Jeśli Twoje dziecko wymaga jednoczesnego stosowania tych 2 leków, poproś lekarza, aby przepisał je w jednym inhalatorze.

Może się zdarzyć, że objawy astmy będą na tyle ciężkie, że lekarz na kilka dni przepisze Twojemu dziecku glikokortykosteroidy w tabletkach do podawania doustnego. Tak krótkotrwałe leczenie nie powoduje żadnych odległych działań niepożądanych.

Leczenie biologiczne

Leczenie biologiczne w astmie oskrzelowej polega na podawaniu substancji o nazwie omalizumab. Jest to sztucznie wyprodukowane przeciwciało skierowane przeciwko immunoglobulinie E (IgE) – markerowi alergii. Wskazaniem do stosowania tego leczenia jest astma trudna i ciężka, która rzadko występuje u dzieci. Lek podaje się w zastrzykach, co 2 lub 4 tygodnie, wyłącznie w ośrodkach specjalistycznych.

Odczulanie w astmie wywołanej działaniem alergenów

W przypadku astmy wywołanej działaniem alergenów, lekarz może zaproponować tak zwane odczulanie (tzw. immunoterapia swoista). Przed leczeniem należy wykonać testy skórne, aby dowiedzieć się jakie konkretnie alergeny wywołują astmę u dziecka. Immunoterapia swoista polega na podawaniu serii zastrzyków zawierających małe dawki różnych alergenów. Na początku immunoterapii będziesz przychodzić z dzieckiem do przychodni raz w tygodniu przez kilka tygodni, potem raz w miesiącu przez 3–5 lat.

Sposoby podawania leków wziewnych

Leki do podawania wziewnego mogą mieć postać aerozolu, proszku lub płynu do nebulizacji. Inhalatory aerozolowe można stosować w każdym wieku (od niemowlęcia do nastolatka). Dzieci do 12. roku życia muszą przyjmować lek przez specjalną przystawkę, nazwaną komorą inhalacyjną (inne nazwy to spejser, przystawka objętościowa) w celu prawidłowego dostarczenia leku do oskrzeli.

W Polsce dostępne są następujące komory inhalacyjne: Babyhaler, Volumatic, AeroChamber, Optichamber. Do każdego dołączona jest maseczka, konieczna dla małych dzieci (do 4. roku życia).

Technika prawidłowej inhalacji leku:

  • połącz inhalator z komorą,
  • poproś dziecko o szczelne objęcie ustnika komory inhalacyjnej wargami,
  • uwolnij jedną dawkę leku z inhalatora,
  • poproś dziecko, aby oddychało głęboko przez 10 sekund przez ustnik (dzieci do 4. r.ż. powinny się inhalować przez maseczkę szczelnie obejmującą usta i nos),
  • wyjmij z ust dziecka komorę inhalacyjną,
  • w razie konieczności podania 2 dawek leku powtórz powyższy schemat.

Komorę inhalacyjną należy myć raz w miesiącu, a wymieniać na nową przynajmniej raz w roku. Technika inhalacji bez komory inhalacyjnej (dla dzieci po 12. r.ż.):

  • wykonaj maksymalny wydech,
  • szczelnie obejmij wargami ustnik,
  • uwolnij dawkę leku z jednoczesnym spokojnym i głębokim wdechem,
  • wstrzymaj oddech na 5–10 sekund (umożliwi to prawidłowe osadzenie się cząstek leku w oskrzelach).

Zasada działania inhalatorów proszkowych opiera się na uwolnieniu leku z inhalatora wskutek przepływu powietrza przez inhalator w trakcie wdechu pacjenta. Mogą je stosować już dzieci powyżej 5. roku życia. Dostępne typy inhalatorów to m.in: Dysk, Turbuhaler, Easyhaler, Aerolizer, Novolizer, Handihaler, Breezhaler. Poszczególne inhalatory są fabrycznie napełniane określonym lekiem przeciwastmatycznym i służą wyłącznie do podawania tego preparatu.

Technika inhalacji z inhalatora proszkowego (dziecko samodzielnie przyjmuje lek):

  • „załaduj”dawkę leku,
  • wykonaj głęboki wydech,
  • szczelnie obejmij wargami ustnik inhalatora,
  • wykonaj szybki i głęboki wdech,
  • przy końcu wdechu zatrzymaj oddech na około 3–5 sekund,
  • wyjmij inhalator i wykonaj wydech.

Leki do nebulizacji

Nebulizator to urządzenie, które zmienia płynną formę leku w parę, która następnie jest wdychana przez dziecko za pomocą maseczki lub przez przystawkę z ustnikiem (opcja dla starszych dzieci).
Podawanie leków w nebulizacji w leczeniu astmy jest w Polsce bardzo popularne, a według światowych zaleceń powinno stanowić alternatywną formę w stosunku do leków w inhalatorach aerozolowych z komorą inhalacyjną lub inhalatorów proszkowych. Działanie leków w nebulizacji nie jest skuteczniejsze od leków w inhalatorach aerozolowych czy proszkowych. Z reguły w celu uzyskania odpowiedniej depozycji leku w oskrzelach lekarz musi przepisać jego większą dawkę.

Czy jest możliwe całkowite wyleczenie astmy?

Astma jest chorobą przewlekłą, zatem jej całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Małe dzieci z rozpoznaną astmą oskrzelową okołoinfekcyjną (objawy astmy, świszczącego oddechu występują tylko w czasie infekcji wirusowej dróg oddechowych) na ogół „wyrastają” z astmy w wieku szkolnym. U niektórych dzieci objawy mogą się jednak utrzymywać dłużej, podobnie jak u dzieci z astmą atopową (uczuleniową). Czynnikami predysponującymi do przetrwałych objawów są:

  • wystąpienie pierwszych objawów po 2. roku życia,
  • płeć męska,
  • częste lub ciężkie epizody świszczącego oddechu,
  • dodatni wywiad rodzinny w kierunku chorób atopowych,
  • nieprawidłowa czynność płuc.

Jednak nie martw się! Przestrzegając zaleceń (planu kontroli astmy) Twoje dziecko może prowadzić normalny tryb życia (jak inni zdrowi rówieśnicy).

Plan kontroli astmy

A. Dowiedz się czegoś na temat astmy oskrzelowej:

  • Staraj się zrozumieć działanie różnych leków na astmę (musisz umieć odróżnić lek rozkurczowy od leku kontrolującego; wiedzieć kiedy i jak ich używać).
  • Naucz się rozpoznawać objawy zaostrzenia astmy.
  • Naucz się, jak postępować w przypadku napadu astmy u Twojego dziecka.
B. Opracuj razem z lekarzem prowadzącym pisemny plan leczenia astmy u Twojego dziecka. Pomoże Ci w tym kwestionariusz o nazwie „Test kontroli astmy”, na podstawie którego ocenicie stopień ciężkości astmy u Twojego dziecka w ostatnim miesiącu.

Taki kwestionariusz zawiera następujące pytania:
  • Jak często Twoje dziecko ma zaostrzenia astmy?
  • Czy stosowane leki wystarczająco kontrolują objawy astmy Twojego dziecka?
  • Jeśli masz w domu pikflometr, to jaka jest czynność płuc u Twojego dziecka?
  • Jak często w nocy Twoje dziecko ma objawy astmy?
  • Czy Twoje dziecko dobrze toleruje wysiłek fizyczny?

Dodatkowo:

  • Notuj działania niepożądane stosowanych leków.
  • Dowiedz się jak często masz się umawiać na wizyty u specjalisty alergologa lub pulmonologa.
C. Modyfikuj leczenie w zależności od sytuacji i przyspiesz termin wizyty lekarskiej, jeśli tylko będziesz miała/miał problem z dalszym postępowaniem.

D. Unikaj czynników zaostrzających objawy astmy lub je kontroluj.

Postępując zgodnie z zasadami takiego planu i co pewien czas go uaktualniając, będziesz kontrolować astmę u Twojego dziecka!

Co trzeba robić po zakończeniu leczenia astmy?

Istnieje możliwość, że przy bardzo dobrej kontroli astmy u Twojego dziecka lekarz prowadzący może całkowicie odstawić lek kontrolujący. Konsultacje lekarskie będą też wtedy rzadsze( np. co 6 miesięcy). Jednak zawsze w domu powinien się znajdować lek rozkurczowy (z odpowiednią datą ważności), gdyż objawy astmy mogą ponownie wystąpić.

Co robić, aby uniknąć zachorowania na astmę?

Astma oskrzelowa jest chorobą uwarunkowaną m.in. genetycznie. Jeśli w Twojej najbliższej rodzinie są osoby z rozpoznaną astmą oskrzelową lub inną chorobą alergiczną (np. atopowym zapaleniem skóry czy alergicznym nieżytem nosa), to prawdopodobieństwo, że u Twojego dziecka wystąpi astma jest duże.

Profilaktyka astmy polega na zapobieganiu uczuleniu na różne alergeny (pokarmowe, inhalacyjne).

Co możesz zrobić, aby zapobiec wystąpieniu takiego uczulenia u Twojego dziecka?

Prawdopodobne czynniki protekcyjne:

  • wyłączne karmienie piersią przez pierwsze 4–6 miesięcy życia dziecka,
  • posiadanie rodzeństwa,
  • dorastanie na wsi (w otoczeniu zwierząt domowych i hodowlanych),
  • zaprzestanie palenia w ciąży,
  • brak narażenia dziecka na bierne palenie tytoniu.
  • Jeśli Twoje dziecko już jest uczulone i rozpoznano np. alergiczny nieżyt nosa, ale nie występuje astma oskrzelowa, to skutecznym sposobem jej zapobiegania jest immunoterapia swoista.

U Twojego dziecka rozpoznano astmę oskrzelową – co zrobić, aby uniknąć jej zaostrzeń?

  • Wyeliminuj lub maksymalnie zmniejsz narażenie na alergeny, na które jest uczulone Twoje dziecko.
  • Zaprzestań palenia tytoniu w jego otoczeniu.
  • Unikaj podawania dziecku pokarmów zawierających konserwanty (głównie siarczany).
  • Jeśli Twoje dziecko jest otyłe, udaj się z nim do dietetyka po poradę.
  • Unikaj sytuacji stresujących dla dziecka (np. płacz może wywołać napad astmy).
  • Rozważ coroczne szczepienie dziecka na grypę (grypa jest czynnikiem ryzyka ciężkiego zaostrzenia astmy).
  • Lecz wszystkie choroby współistniejące (np. zapalenie zatok przynosowych, refluks żołądkowo-przełykowy).

19.10.2016
Zobacz także
  • Czy dzieci chore na astmę i cukrzycę mogą ćwiczyć na lekcjach WF?
  • Czy moje dziecko ma astmę?
  • Tylko dla dzieci, czyli kilka rad i komiks dla małego astmatyka
  • Jak przyjmować leki przeciwastmatyczne?
Wybrane treści dla Ciebie
  • Astma aspirynowa
  • Badania wykonywane u chorych na astmę: morfologia krwi
  • Krztusiec (koklusz) u dziecka
  • Astma u dzieci - mechanizmy i przyczyny
  • Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci
  • Wizyta adaptacyjna dziecka w gabinecie stomatologicznym
  • Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci i młodzieży
  • Alergia pokarmowa u dzieci
  • Pokrzywka u dzieci
  • Choroby pasożytnicze układu oddechowego
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta