Odpowiedziała
dr med. Grażyna Durska
Zakład Medycyny Rodzinnej
Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie
Poradnia alergologiczna „Podgórna” w Szczecinie
Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 (Dz.U. z dnia 30 grudnia 2008)
O zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
NOWELIZACJE
05-06-2009 Dz. U. 2009. 76.641 art. 11
18-09-2010 Dz. U. 2010. 107.679 art. 130
01-01-2011 Dz. U. 2010. 257.1723 art. 2
14-01-2011 Dz. U. 2010. 257.1723 art. 2
03-09-2012 Dz. U. 2012. 892 art. 1
Zgodnie z zapisem ustaw:
Art. 2. pkt 17.
Nosiciel osoba bez objawów choroby zakaźnej, w której organizmie bytują biologiczne czynniki chorobotwórcze, stanowiące potencjalne źródło zakażenia innych osób.
Art. 2. pkt 11.
Izolacja – odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby.
Art. 30. pkt 1.
Państwowi powiatowi inspektorzy sanitarni, państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni lub wskazane przez nich specjalistyczne jednostki właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby zakaźnej oraz Główny Inspektor Sanitarny lub wskazane przez niego krajowe specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub rodzaj choroby zakaźnej, prowadzą rejestr zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej ich podejrzeń oraz przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego.
Decyzja o izolacji dzieci, nosicieli bakterii Salmonella pomimo nowelizacji ustawy podejmowana jest przez właściwego Inspektora Sanitarnego. Jest to decyzja suwerenna zależna od sytuacji epidemiologicznej na danym terenie.
Przyjmuje się, że nosicielstwo ustało, jeżeli w 3 kolejnych badaniach, wykonywanych w odstępach 14-to dniowych nie wykrywa się bakterii. W związku z dużym ryzykiem rozprzestrzeniania się choroby wśród dzieci uczęszczających do żłobków i przedszkoli, spowodowanym brakiem nawyków higienicznych i niedostateczną liczbą personelu najczęściej podejmowana jest decyzja o konieczności izolacji nosiciela.
Art. 33.1
Państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną lub osobę, która miała styczność ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego obowiązki określone w art. 5 ust.1.
Art. 5. ust. 1.
Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są zobowiązane na zasadach określonych w ustawie do:
1. Poddania się:
a) zabiegom sanitarnym
b) szczepieniom ochronnym
c) poekspozycyjnemu profilaktycznemu stosowaniu leków
d) badaniom sanitarno-epidemiologicznym, w tym również postępowaniu mającemu na celu pobranie lub dostarczenie materiału do tych badań
e) nadzorowi epidemiologicznemu
f) kwarantannie
g) leczeniu
h) hospitalizacji
i) izolacji
Art. 5. ust. 2.
W przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust 1, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osoba małoletnią lub bezradną albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust.1 pkt. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r.Nr 52, poz. 417).
W przeszłości, nie tak odległej, zdarzało się, że dochodziło do masowych zachorowań przedszkolaków spowodowanych kontaktem z dzieckiem – nosicielem bakterii Salmonella.
W niektórych sytuacjach Inspektor Sanitarny może odstąpić od nakazu izolacji nosiciela, często dotyczy to dzieci uczęszczających do szkoły.
W przypadku dzieci podlegających obowiązkowi szkolnemu „wyjściem awaryjnym” może być zamiana przedszkola na szkołę do momentu ustania nosicielstwa.
Piśmiennictwo:
Cianciara J., Juszczyk J.: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wydawnictwo Czelej Lublin 2007: 465–469, 683–685.Ustawa z dn. 5 grudnia 2008 o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (nowelizacje wymienione powyżej).
