Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest częstą chorobą, której można zapobiegać i którą można skutecznie leczyć.
medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest częstą chorobą, której można zapobiegać i którą można skutecznie leczyć.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc może początkowo przebiegać bezobjawowo, a zostaje rozpoznana podczas badania spirometrycznego.
Duszność jest jednym w głównych objawów POChP a jej nasilenie zwiększa się w miarę postępu choroby. Jakie są przyczyny duszności u chorych na POChP?
Najczęstszą przyczyną POChP jest dym tytoniowy - palenie tytoniu odpowiada aż za 90% przypadków POChP. Inne przyczyny choroby to m.in.: narażenia zawodowe, zanieczyszczenie powietrza, niedobór alfa1-antytrypsyny i ciężkie zakażenia układu oddechowego przebyte w dzieciństwie.
Istnieje spora grupa chorych (ok. 10%), którzy nigdy nie palili tytoniu. Według niektórych odsetek ten może może być nawet nieco większy.
Ściany małych oskrzeli i oskrzelików stają się grubsze, ich światło ulega zwężeniu i zwiększa się ilość tkanki łącznej na ich zewnętrznej stronie. Prowadzi to do nieodwracalnego zwężenia oskrzeli, utrudniającego oddychanie i powodującego duszność.
Jednym z najważniejszych jest zaburzenie równowagi między proteazami (enzymami rozkładającymi białka, które w nadmiarze powodują uszkodzenie tkanki płucnej) a obecnymi w tkankach antyproteazami, które hamują działanie proteaz i mają działanie ochronne.
Rozedmą nazywamy nieodwracalne zniszczenia w zakresie części płuc odpowiedzialnej za wymianę gazową, czyli oskrzelików oddechowych i woreczków pęcherzykowych.
Rozdęcie płuc, czyli nadmierne ich wypełnienie powietrzem, jest jednym z ważniejszych mechanizmów patofizjologicznych u chorych na POChP. Istotą choroby jest trwałe i nieodwracalne zwężenie drobnych oskrzeli.
Przebieg naturalny POChP jest zmienny. Zależy przede wszystkim od wieku, w którym czynność płuc stała się na tyle upośledzona, że można rozpoznać POChP oraz tempa dalszego pogarszania się czynności płuc.
Rozpoznanie POChP opiera się na wyniku spirometrii po przyjęciu leku rozkurczającego oskrzela. Oceniony za pomocą spirometrii stopień upośledzenia czynności płuc jest najważniejszym, ale nie jedynym czynnikiem determinującym ciężkość POChP.
Objawy zaostrzenia POChP to nasilenie duszności, kaszlu i odkrztuszania plwociny, które jest większe niż zwykłe wahania tych objawów z dnia na dzień. Odkrztuszana plwocina może niekiedy mieć charakter ropny (żółty lub zielonkawy kolor).
POChP i astma to choroby dotyczące głównie oskrzeli. Ich istotą jest obturacja, czyli zwężenie oskrzeli, prowadzące do duszności i kaszlu. U niektórych pacjentów objawy obu chorób są podobne, a wiele leków jest stosowanych zarówno w leczeniu astmy, jak i POChP.
POChP to choroba obciążona dużym ryzykiem wystąpienia problemów psychicznych, spośród których dwa najczęstsze to depresja i lęk.
Wyjątkowe sytuacje. Towarzyszenie osobie chorej na COVID-19
Wyjątkowe sytuacje. Kiedy chorujesz na COVID-19
