"Nieszczęścia zawsze chodzą parami" - często żartobliwie powtarzał szwajcarski aktor Michel (a właściwie François Joseph) Simon nawiązując do faktu, iż urodził się (9 kwietnia 1895 r. w Genewie) w tym samym roku, w którym powstał kinematograf. Zmarł w wieku 80 lat, 30 maja 1975 r. w Bry-sur-Marne (departament Dolina Marny), z powodu zatorowości płucnej.
Trailer screenshot (United Artists) - DVD bonus - The Train - US trailer, Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Był synem katolickiego sprzedawcy wędlin z Genewy i protestanckiej gospodyni domowej. Już w młodym wieku zrezygnował ze szkoły i odwrócił się od swojej rodziny, aby zamieszkać w Paryżu. Nocował tam w Hotelu Renaissance, a następnie w dzielnicy Montmartre. Zarabiał na życie wykonując wiele zawodów (np. dając lekcje boksu czy też nielegalnie sprzedając przemycane zapalniczki). Znany był również z tego, że czytał z wielkim zaangażowaniem wszelkie książki, do jakich miał dostęp, a w szczególności dzieła Georgesa Courteline'a.
Jego pierwsze występy były dosyć skromne, zaczynał jako klaun i akrobata w przedstawieniu tanecznym zwanym „Ribert's and Simon’s”, oraz jako kuglarz.
Wraz z początkiem I wojny światowej wrócił do Szwajcarii z powodu powołania go do wojska. Jednakże okazał się niezdyscyplinowanym żołnierzem, co było powodem częstych aresztowań. Miały one bardzo zły wpływ na jego zdrowie, dlatego też został umieszczony w szpitalu.
W 1915 r., w trakcie przepustki, był świadkiem pierwszych aktorskich występów Georgesa Pitoëffa w sztuce "Hedda Gabler" Henryka Ibsena, w genewskim Teatrze Komedii. Tamtego dnia postanowił również zostać aktorem. Jego cel spełnił się w październiku 1920 r., kiedy po raz pierwszy pojawił się na deskach teatralnych, wraz z grupą teatralną Pitoëffa, wypowiadając trzy kwestie w szekspirowskiej komedii Miarka za miarkę. W tym samym czasie zajmował się również fotografią.
Na początku 1922 r. jego grupa zostaje przyłączona do Théâtre des Champs Élysées.
W następnym roku opuścił paryski teatr, by grać w lekkich komediach, wodewilach Tristana Bernarda, Yvesa Mirande’a czy też Marcela Acharda. To właśnie Achard przedstawił go Charlesowi Dullinowi, z którym później występował w sztuce "Je ne vous aime pas". W tym samym czasie grał również w musicalach komediowych napisanych przez Alberta Willemetza.
Rozpoczął następnie współpracę z Louisem Jouvetem, który zastąpił Pitoëffa w Théâtre des Champs-Élysées. 18 kwietnia 1929 r. u boku Jouveta Michel Simon zagrał w sztuce "Jean de la lune", w której zaprezentował się z bardzo dobrej strony. Wykorzystując swój talent przekształcił drugoplanową rolę w główną atrakcję przedstawienia.
Od tamtego przedstawienia zaczęła się prawdziwa kariera teatralna Simona, który odnosił coraz większe sukcesy grając między innymi w sztukach Bernarda Shawa, Luigiego Pirandellego, Oscara Wilde’a, Maksima Gorkiego czy też Henriego Bernsteina. Jednakże to kino przysporzyło mu największą popularność.
Na kinownym ekranie zadebiutował w 1925 r., grając w filmie "Feu Mathias Pascal". W niemym kinie wyróżniał go zwłaszcza oryginalny wygląd oraz osobliwa twarz o niezwykłej mimice, dzięki której potrafił wyrażać najważniejsze cechy bohaterów, których grał.
Jednakże jego prawdziwa kariera filmowa rozpoczęła się, gdy zrozumiano, że aktor posiada nie tylko wyjątkowy wygląd oraz talent aktorski, ale również wyjątkową barwę głosu. Od tamtej chwili Simon stał się „niezastąpionym” aktorem potrafiącym zagrać każdą rolę. Bardzo szybko szczególnie wyróżnił się w komedii.
Od 1920 do 1965 roku zagrał w 55 sztukach, a od 1965 do 1975 - w 101 sztukach.
Filmografia:
• 1928 Męczeństwo Joanny d’Arc (La Passion de Jeanne d’Arc)
• 1931 On purge bébé
• 1931 Suka (La Chienne)
• 1932 Boudu z wód uratowany (Boudu sauvé des eaux)
• 1934 Atalanta (L'Atalante)
• 1937 Śmieszny dramat (Drôle de drame)
• 1938 Porwanie w Saint-Agil (Les Disparus de Saint-Agil)
• 1939 Ludzie za mgłą (Quai des Brumes)
• 1939 Fric-Frac
• 1940 Muzykanci nieba (Les Musiciens du ciel)
• 1940 Komedia szczęścia (La Comédie du bonheur)
• 1941 Tosca
• 1946 Panique
• 1947 Kochankowie na moście (Les Amants du pont Saint-Jean)
• 1949 Fabiola
• 1950 Urok szatana (La Beauté du diable)
• 1951 Trucizna (La Poison)
• 1953 Dziwne życzenie pana Barda (L'Étrange Désir de monsieur Bard)
• 1955 Niemożliwy pan Pipelet (L'Impossible Monsieur Pipelet)
• 1960 Pierrot la tendresse
• 1962 Diabelskie sztuczki (Le Diable et les Dix Commandements)
• 1964 Pociąg
• 1971 Blanche
• 1972 La plus belle soirée de ma vie
• 1975 L'ibis rouge.
