Nie mogę się pozbyć tiku oka lewego od kilku miesięcy?

Pytanie nadesłane do redakcji:

Mam 48 lat. Biorę magnez dwa razy dziennie, od kilku miesięcy i nie mogę pozbyć się tiku oka lewego. Czy to może być coś poważnego?

Odpowiedziała:

dr med. Grażyna Zwolińska
Specjalista neurolog

Drgania powieki mogą być wywołane szybkim skurczem pojedynczych włókien mięśni widocznym lub tylko odczuwalnym. Drgania mięśni pojawiają się przy niedoborze magnezu. Magnez w pożywieniu jest wchłaniany głównie w jelicie cienkim. Dobowe zapotrzebowanie na magnez to około 300 mg. Hipomagnezemia może występować z niedoborem magnezu (poniżej 0,7mmol/l) lub utajonym niedoborem (poziom magnezu prawidłowy). Do niedoborów magnezu może dojść przy diecie, która nie zawiera dużych ilości magnezu (duże ilości zawierają m.in.: kakao, soja, orzechy, warzywa strączkowe, szpinak), przy zespołach złego wchłaniania, w przewlekłym stresie, gdzie dochodzi do zwiększonego wydalania magnezu. W niedoborach magnezu oprócz drżenia mięśni występują zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji, wzmożona pobudliwość nerwowa, niepokój.

W rozpoznaniu różnicowym drgań powieki należy wziąć pod uwagę rozpoznanie tiku jako możliwej przyczyny dolegliwości. Tik to krótkotrwały, zawsze taki sam (stereotypowy), mimowolny ruch określonej części ciała, wywołany skurczami mięśni, które mają charakter zrywania. Najczęściej dotyczą mięśni twarzy: jest to mruganie powiek, mocne zaciskanie powiek, marszczenie czoła i kończyn górnych. Tiki często pojawiają się już u dzieci, w wieku dojrzewania, nasilają się w stresie, zmniejszają się podczas zajmujących zajęć, ustępują podczas snu.

Rozpoznania tików u osoby dorosłej można postawić po badaniu pacjenta. Konieczne jest zebranie dokładnego wywiadu (czy tiki występowały w dzieciństwie) z oceną częstości występowania dolegliwości, ew. czynników wyzwalających. Tiki rzadko są wywołane chorobą neurologiczną, jednak gdy dolegliwości nie ustępują, wskazane jest badanie neurologiczne z analizą, czy nie występują inne objawy neurologiczne i czy tiki nie są wywołane schorzeniem neurologicznym. Leczenie objawowe rozpoczyna się w zależności od rodzaju tików, ich przyczyny oraz tego, w jakim stopniu wpływają na funkcjonowanie chorego. Łagodne tiki u dzieci zwykle ustępują i nie wymagają leczenia. Ważna jest próba identyfikacji czynnika stresogennego i jego usunięcie. Najczęściej przez krótki czas podaje się leki uspokajające, np. benzodiazepiny, takie jak diazepam. Poleca się także ziołolecznictwo i techniki relaksacyjne pomagające walczyć ze stresem.