Nadżerka - metody leczenia

Pytanie nadesłane do redakcji

Nadżerka - metody leczenia. Witam. Cztery lata temu lekarz wykrył u mnie nadżerkę. Ponieważ jeszcze nie rodziłam, a wynik cytologii był I lub II grupa, ginekolog uznał, że na razie nie trzeba nic robić tylko obserwować. W kwietniu miałam kolejną cytologię i wynik to ASCUS1 i II grupa. Dostałam Gynalgin i ponownie pobraną cytologię. I znowu ASCUS1 i II grupa. Lekarz pobrał wycinek do badania histopatologicznego. Powiedział, że leczenie będzie uzależnione od jego wyniku, ale raczej będzie ta nadżerka wycięta za pomocą jakiejś pętli (dokładnie nie pamiętam). Chciałam zapytać, jakie mogą być metody leczenia nadżerki i na czym każda metoda dokładnie polega (przebieg, możliwe komplikacje, gojenie). Za odpowiedź z góry dziękuję.

Odpowiedziała

prof. dr n. med. Violetta Skrzypulec-Plinta
ginekolog położnik, endokrynolog, seksuolog
Kierownik Katedry Zdrowia Kobiety Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

W przypadku rozpoznania badania cytologicznego ASCUS zasada postępowania obejmuje (wg rekomendacji Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego):

• wykonanie dwukrotnie cytologii (w odstępie 6 mies.) po leczeniu przeciwzapalnym
• wykonanie testu w kierunku zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) - i jest to bardzo ważne badanie w tym przypadku
• oraz wykonanie badania kolposkopowego, jeżeli dwukrotny wynik cytologii wskazuje na ASCUS lub bardziej zaawansowany proces.

Generalnie przy rozpoznaniu ASCUS nie ma wskazań do wykonywania zabiegów typu elektrokonizacji (czyli wycięcie szyjki macicy w kształcie stożka pętlą elektryczną). Oczywiście każdy przypadek jest indywidualny i nie zawsze udaje się przestrzegać zalecanych rekomendacji.

W leczeniu nadżerek szyjki macicy stosuje się metody mniej inwazyjne - takie jak krioterapia, czyli wymrażanie zmiany. Zabieg jest bezpieczny, niebolesny, nie wymaga znieczulenia, ale nie pozwala na uzyskanie materiału do badania histopatologicznego.

Metody bardziej inwazyjne - to usunięcie zmiany za pomocą lasera, noża elektrycznego (elektrokonizacja) lub zwykłego zabiegu operacyjnego (użycie skalpela). Zabiegi te wymagają większego przygotowania, znieczulenia, natomiast pozwalają na uzyskanie materiału do badania histopatologicznego.

Wybór metody leczenia powinien być zindywidualizowany, obejmujący: wiek pacjentki, rodzaj i wielkość zmiany oraz przyszłe plany macierzyńskie.