×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Ryzyko związane z podróżą do krajów tropikalnych i rozwijających się - strona 2

Ryzyko malarii

Malaria, czyli zimnica, jest najczęstszą chorobą pasożytniczą w tropiku i główną przyczyną zgonów z powodu chorób zakaźnych wśród podróżujących. Chorobę wywołują pierwotniaki, zarodźce malaryczne: Plasmodium falciparum, który wywołuje najcięższą malarię tropikalną, Plasmodium vivax, Plasmodium ovale, Plasmodium malariae, a w Azji Południowo-Wschodniej Plasmodium knowlesi. Jak pokazano na mapce (ryc. 4), największe ryzyko zachorowania na malarię dotyczy Afryki Subsaharyjskiej, zwłaszcza jej zachodniej części, ponadto Azji Południowo-Wschodniej, Jemenu, Madagaskaru oraz niektórych wysp Oceanii (np. Papui Nowej Gwinei).

Zapadalność na malarię na świecie
Ryc. 4. Zapadalność na malarię na świecie (na 100 000 mieszkańców, dane WHO)


Ryzyko malarii na świecie

Ryc. 5. Ryzyko malarii na świecie przedstawione graficznie - powierzchnia krajów jest proporcjonalna do liczby przypadków malarii*
Malaria Cases
*Mapki użyte do graficznego zobrazowania ryzyka wykonane przez Worldmapper powstały w ten sposób, że powierzchnię każdego kraju przeliczono proporcjonalnie do odwzorowywanego ryzyka; kraje, w których liczba przypadków jest mniejsza od średniej światowej, zmalały, a kraje, gdzie liczba przypadków malarii jest większa niż przeciętnie, zwiększyły swoją powierzchnię.

Zapobieganie malarii polega na niedopuszczeniu do ukłuć komarów i na chemioprofilaktyce zarażenia za pomocą leków. Do skutecznych środków ochrony osobistej przed komarami należą: odpowiednie ubranie, stosowanie środków, które odstraszają owady (repelenty), nocowanie w pomieszczeniach klimatyzowanych lub pod moskitierą. Polecanym środkiem odstraszającym owady jest DEET (N,N-dietylo-m-toluamid), który powinno się stosować u dorosłych na zdrową skórę w stężeniu 30-50%. Dobór chemioprofilaktyki malarii jest trudny i wymaga specjalistycznej wiedzy. Przypomina dobór antybiotyku - nie może go wybrać samodzielnie ani podróżny, ani farmaceuta w aptece. Wybór powinien uwzględniać liczne czynniki, takie jak: trasę, cel i czas trwania podróży, lekooporność zarodźców malarii w rejonie docelowym, wiek i stan zdrowia podróżnego, w tym interakcje (wzajemne oddziaływana) z pozostałymi lekami, które osoba podróżująca przyjmuje na stałe. Właściwa chemioprofilaktyka nie jest wprawdzie w 100% skuteczna, jednak minimalizuje ryzyko ciężkiego przebiegu choroby i śmierci z powodu malarii, dlatego powinna być bezwzględnie stosowana na terenach znacznie zwiększonego ryzyka zachorowania. Leki stosowane w chemioprofilaktyce malarii obejmują: atowakwon z proguanilem, doksycyklinę, meflochinę i proguanil. Gorączka po powrocie z rejonu występowania malarii, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 miesięcy po podróży, jest bezwarunkowym wskazaniem do pilnej diagnostyki w kierunku malarii. Turysta udający się w tereny malaryczne powinien pamiętać, by w razie gorączki po powrocie zgłosić się do lekarza, który zajmuje się medycyną podróży, gdyż z racji rzadkości problemu, przeciętny polski lekarz pierwszego kontaktu ma prawo nie znać się dostatecznie dobrze na chorobach tropikalnych.

18.07.2016
Zobacz także
  • Zapobieganie chorobom odzwierzęcym
  • Biegunka podróżnych
  • Jakie konsultacje lekarskie potrzebne są przed wyjazdem?
  • Ochrona przed owadami w tropiku
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta