Szaleństwo, psychoza, obłęd: czy są tylko synonimami choroby psychicznej? Być może podobne określenia ukazują ludzkie „stany duszy”. Czy osoba mająca halucynacje może doświadczać przeżyć duchowych, czy też w jakimś sensie mają one charakter urojeniowy?
W artykule omówiono wybrane stany kliniczne, które należy brać pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej stanów zagrożenia życia u pacjentów leczonych lekami psychotropowymi. Wiedza dotycząca możliwych zagrożeń związanych z tym leczeniem stanowi istotny czynnik zwiększający szansę na adekwatne rozpoznanie oraz właściwe postępowanie ratunkowe w następujących omawianych poniżej sytuacjach klinicznych.
W przypadku pacjenta po usiłowanym (udaremnionym) zamachu samobójczym należy podjąć działania w celu stabilizacji stanu somatycznego i redukcji ewentualnych niekorzystnych następstw somatycznych. Szczegóły postępowania zależą od metody, jaką wybrał pacjent, aby dokonać zamachu na własne życie.
Przystępując do oceny stanu psychicznego i somatycznego pacjenta agresywnego, przede wszystkim należy się starać nawiązać z nim kontakt słowny oraz ten kontakt podtrzymać. Ważna jest umiejętność stosowania słownej deeskalacji, techniki mającej na celu redukcję wrogości, napięcia emocjonalnego i rozdrażnienia pacjenta.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (obsessive compulsive disorder – OCD; dawniej nerwica natręctw) w zależności od klasyfikacji diagnostycznych jest sytuowane w kategorii „zaburzeń lękowych” (DSM IV) lub „zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem lub pod postacią somatyczną”.
Zaburzenia świadomości w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych należą do najczęściej obserwowanych zespołów psychopatologicznych u osób w wieku podeszłym. Epizody majaczeniowe w otępieniu wiążą się z niekorzystnym rokowaniem, wskazują na zaawansowanie samego procesu otępiennego oraz na obecność powikłań somatycznych.
Z pacjentem pobudzonym – w różnych przedziałach wiekowych – lekarz styka się w każdej jednostce opieki zdrowotnej, dlatego poznanie zasad postępowania w takich przypadkach jest bardzo istotne.
Samobójstwo jest zjawiskiem wstrząsającym, wynikiem dramatycznej decyzji człowieka pogrążonego w cierpieniu i desperacji. Ofiarą samobójstwa jest nie tylko osoba, która targnęła się na swoje życie. Ofiarami są także jej bliscy, rodzina, przyjaciele, znajomi, sąsiedzi, lekarze i terapeuci, którzy próbowali pomóc i zapobiec nieszczęściu.
Omawiana grupa zaburzeń obejmuje wszystkie zaburzenia psychiczne, których pierwotna przyczyna znajduje się poza ośrodkowym układem nerwowym (OUN). Zaburzenia te są uwarunkowane zarówno chorobami somatycznymi czy stosowanymi lekami, jak i innymi czynnikami chemicznymi i fizycznymi.
Wśród zespołów zaburzeń świadomości obserwowanych w codziennej praktyce lekarskiej szczególną pozycję zajmuje majaczenie somatogenne (delirium) - groźne i obciążające rokowanie powikłanie wielu ostrych stanów chorobowych. Wystąpienie zaburzeń świadomości stanowi przeważnie objaw głębokich zaburzeń homeostazy ustrojowej, świadczy o załamaniu mechanizmów kompensacyjnych organizmu, a także o neurotoksycznym wpływie stosowanego leczenia lub przyjętej substancji psychoaktywnej.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.