Niewystarczająca skuteczność leków przeciwdepresyjnych (LPD) w przypadku chorych z zaburzeniami depresyjnymi jest powodem poszukiwania nowych strategii terapeutycznych.
Agomelatyna (stosowana zarówno w dawce 25 mg/d, jak i 50 mg/d) jest lekiem dobrze tolerowanym, a po nagłym zaprzestaniu jej stosowania nie obserwuje się ani objawów odstawiennych, ani zwiększenia prwdopodobieństwa nawrotu choroby.
U chorych na depresję lekooporną dodanie cynku do imipraminy zwiększa jej skuteczność oraz przyspiesza wystąpienie odpowiedzi na leczenie i remisji.
Autorzy metaanalizy stwierdzają, że najlepszym profilem skuteczności i tolerancji cechują się escitalopram i sertralina oraz sugerują, że rozpoczynanie leczenia cierpiących na depresję sertraliną może być najlepszym wyborem ze względu na korzystny profil skuteczności, tolerancji i kosztów.
Autorzy brytyjskiego artykułu w sposób wyczerpujący odnieśli się do zagadnienia objawów odstawiennych, występujących po zaprzestaniu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych (LPD). Właściwie trudno byłoby dodać do niego jakiekolwiek inne informacje użyteczne dla lekarza praktyka. Pozostaje mi zatem jedynie podkreślenie wagi problemu w naszej codziennej praktyce psychiatrycznej.
Przedstawiona metaanaliza przypomina lekarzowi praktykującemu psychiatrię o jeszcze jednym, mniej popularnym leku o podwójnym mechanizmie działania i wskazuje, że może on stanowić bezpieczną i skuteczną opcję terapeutyczną u chorych z zaburzeniami depresyjnymi.
Zaktualizowane wytyczne dotyczące terapii osób cierpiących na nawracające zaburzenia depresyjne opracowane są pod auspicjami British Association of Pharmacology.
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest skutecznym sposobem leczenia całego spektrum zaburzeń depresyjnych, począwszy od zaburzeń dystymicznych i ostrych epizodów dużego zaburzenia depresyjnego, a skończywszy na bardziej klasycznych epizodach melancholii.
U chorych z umiarkowanym lub ciężkim epizodem depresji preparaty dziurawca łagodzą objawy skuteczniej niż placebo i podobnie skutecznie jak leki przeciwdepresyjne oraz rzadziej niż leki przeciwdepresyjne powodują objawy niepożądane będące przyczyną przerwania leczenia.
U chorych z depresją oporną na leczenie, definiowaną jako brak odpowiedzi na 2 kolejno zastosowane leki przeciwdepresyjne (w tym fluoksetynę) w czasie obecnego epizodu depresji, terapia skojarzona olanzapiną i fluoksetyną przez 8 tygodni, w porównaniu z monoterapią fluoksetyną i olanzapiną, wiąże się z większą redukcją nasilenia objawów depresyjnych ocenianych w skali MADRS oraz większym prawdopodobieństwem uzyskania odpowiedzi na leczenie lub remisji.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.