Jak powinien postępować pediatra, aby zachęcając do utrzymania prawidłowej masy ciała oraz zdrowego trybu życia nie zwiększyć ryzyka zaburzeń odżywiania?
Czy u chorych na bulimię stosowanie terapii poznawczo-behawioralnej przynosi lepsze efekty niż prowadzenie terapii psychoanalitycznej?
Czy leczenie nastoletnich pacjentek z rozpoznaniem jadłowstrętu psychicznego w trybie dziennym jest równie skuteczne, jak pobyt na oddziale stacjonarnym? Porównanie metod kontynuacji terapii po krótkim pobycie na oddziale całodobowym.
Porównanie skuteczności zogniskowanej psychoterapii psychodynamicznej, terapii poznawczo-behawioralnej i zoptymalizowanej zwykłej opieki w ambulatoryjnym leczeniu jadłowstrętu psychicznego – badanie ANTOP
Prezentowany artykuł stanowi więc cenną pozycję jako praktyczne repetytorium z wiedzy dotyczącej podstaw rozpoznawania i postępowania terapeutycznego.
Jednym z zaburzeń zyskujących na znaczeniu w patogenezie otyłości jest zespół jedzenia nocnego, względnie niedawno opisane zaburzenie, przebiegające z porannym jadłowstrętem oraz objadaniem się w godzinach wieczornych i/lub spożywaniem posiłków w nocy oraz z bezsennością.
Autorzy słusznie podkreślają, że jadłowstręt psychiczny wiąże się ze znacznym ryzykiem śmiertelności, pośrednio lub bezpośrednio związanym z chorobą. Ryzyko to wzrasta w miarę trwania zaburzeń i po przekroczeniu 26. roku życia i jest najczęściej związane z 8–10-letnim okresem spadku wagi; wynosi ono około 20%. Stanowi to jeden z najwyższych wskaźników zgonów w przebiegu zaburzeń psychicznych; podobny stwierdza się w przypadku zaburzeń depresyjnych.
Nie ma leków skutecznych w terapii chorych – zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych – z zaburzeniami odżywiania się. Podstawowe leczenie obejmuje różne formy działań psychoterapeutycznych.
Celem autorek artykułu jest analiza i porównanie korzyści płynących z różnych strategii leczenia osób cierpiących na jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa – AN) oraz dokonanie przeglądu rozmaitych metod terapeutycznych, które okazały się pomocne w postępowaniu z młodymi chorymi na AN.
Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa – AN) jest 3. pod względem częstości chorobą przewlekłą stwierdzaną u młodzieży, natomiast bulimia (bulimia nervosa – BN) dotyka ponad 1% dziewcząt.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.