Archiwum

  • Czy leczenie skojarzone tiotropium, budezonidem i formoterolem u chorych na POChP przynosi korzyści, w porównaniu z leczeniem samym tiotropium?

    U chorych na POChP w stadium II–IV z częstymi zaostrzeniami dodanie budezonidu z formoterolem do tiotropium, w porównaniu z dodaniem placebo, powodowało szereg korzyści, m.in. poprawę czynności płuc (parametry spirometryczne) i jakości życia chorych, zmniejszenie nasilenia objawów choroby, poprawę funkcjonowania w zakresie porannych czynności codziennych, zmniejszenie częstości zaostrzeń i ryzyka hospitalizacji z ich powodu oraz zapotrzebowania na doraźnie stosowane krótko działające leki rozkurczające oskrzela.

  • Czy tiotropium wpływa na ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych?

    U chorych na POChP w stadium II–IV wg GOLD stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zdarzeń niepożądanych ogółem, poważnych zdarzeń niepożądanych i zdarzeń niepożądanych zakończonych zgonem oraz poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.

  • Czy tiotropium wpływa na ryzyko zgonu u chorych na POChP?

    U chorych na POChP w stadium II–IV wg GOLD, spośród których blisko 2/3 otrzymywało przewlekle wziewne glikokortykosteroidy i długo działające β2-mimetyki, przewlekłe stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, zmniejszało ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny. W okresie stosowania tiotropium mniejsze było też ryzyko zgonu z przyczyn sercowych.

  • Czy sposób podania beta2-mimetyku w zaostrzeniu astmy wpływa na skuteczność leczenia?

    U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyku za pomocą MDI przez komorę inhalacyjną jest co najmniej tak samo skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku w nebulizacji, a u dzieci może być nawet korzystniejsze.

  • Formoterol i budezonid w jednym inhalatorze vs sam beta2-mimetyk, stosowane doraźnie w astmie u dorosłych i dzieci

    Według autorów przeglądu u chorych na astmę lekką nieprzyjmujących regularnie glikokortykosteroidu wziewnego stosowanie w leczeniu doraźnym budezonidu z formoterolem (B+F) nie ma wyraźnej przewagi nad stosowaniem samego formoterolu lub samej terbutaliny. U dorosłych i dzieci chorych na astmę umiarkowaną lub ciężką, którzy przyjmują B+F regularnie, stosowanie B+F również doraźnie wiąże się z poprawą niektórych parametrów klinicznych i fizjologicznych.

  • U chorych z zaostrzeniem POChP zastosowanie GKS ogólnoustrojowo zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia

    U chorych z zaostrzeniem POChP stosowanie GKS ogólnoustrojowo zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia, skraca czas hospitalizacji, wiąże się z poprawą czynności płuc i zmniejszeniem duszności, natomiast zwiększa ryzyko skutków niepożądanych.

  • U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy sposób podawania wziewnych beta2-mimetyków nie wpływa na konieczność hospitalizacji ani na parametry oddechowe i spirometryczne

    U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyków wziewnych z MDI ze spejserem, w porównaniu ze stosowaniem tych leków za pomocą nebulizatora, wiąże się z podobnym ryzykiem konieczności hospitalizacji.

  • Leki mukolityczne w przewlekłym zapaleniu oskrzeli i POChP

    U chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie doustnych leków mukolitycznych, w porównaniu z placebo, zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, skraca czas niesprawności z powodu nasilenia się objawów choroby, oraz nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.

  • Montelukast dodany do glikokortykosteroidu wziewnego u chorych na astmę lekką lub umiarkowaną – przegląd systematyczny

    U chorych na astmę lekką lub umiarkowaną dodanie do glikokortykosteroidu wziewnego (GKSw) montelukastu, w porównaniu z dodaniem placebo lub niestosowaniem dodatkowego leku/placebo, poprawia kontrolę objawów choroby i nie zwiększa ryzyka objawów niepożądanych. Dodanie do GKSw montelukastu, w porównaniu z dodaniem salmeterolu w krótszym okresie obserwacji (12 tygodni), wiąże się z częstszym występowaniem zaostrzeń i nie zwiększa ryzyka objawów niepożądanych, a w dłuższym okresie obserwacji (48 tygodni) podobnie wpływa na ryzyko zaostrzeń i wiąże się z mniejszym ryzykiem objawów niepożądanych.

  • Tiotropium u chorych na POChP - badanie UPLIFT

    U chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) w stadium II–IV (wg GOLD), spośród których blisko 2/3 otrzymywało przewlekle glikokortykosteroidy i długo działające beta2-mimetyki wziewne, przewlekłe stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, nie miało istotnego wpływu na tempo rocznego spadku średniej wartości FEV1, wiązało się natomiast z poprawą czynności płuc, poprawą jakości życia oraz wydłużeniem czasu do pierwszego zaostrzenia i zmniejszeniem częstości zaostrzeń POChP. Ryzyko poważnych zdarzeń niepożądanych zakończonych zgonem było mniejsze u chorych otrzymujących tiotropium.

98 artykułów - strona 2 z 10
Zdjęcie tygodnia

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.