Czy podcina się krótkie wędzidełko, jeśli dziecko nie ma problemu z jedzeniem? Jak często u dzieci z krótkim wędzidełkiem języka rozwijają się zaburzenia mowy?

01-02-2014
dr hab. n. med. Alicja Sekula
Katedra i Klinika Foniatrii i Audiologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
dr n. biol. Anna Żebryk-Stopa
Katedra i Klinika Foniatrii i Audiologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Budowa narządów artykulacyjnych charakteryzuje się naturalnym zróżnicowaniem. Nie każda odmienność od niemierzalnej normy wymaga interwencji. O potrzebie podcięcia wędzidełka decyduje się w 2. roku życia, w początkowym okresie postlingwalnym, po obserwacji foniatrycznej i logopedycznej dziecka. Wprawdzie nie przeprowadzono badań populacyjnych dotyczących oceny długości wędzidełka, ale obserwacje wskazują, że u większości starszych dzieci i dorosłych z krótkim wędzidełkiem, których nie objęto interwencją chirurgiczną, nie stwierdza się żadnych zaburzeń artykulacyjnych. Podcięcie wędzidełka, bez wcześniejszej oceny praksji narządów mowy, może uśpić czujność rodziców, gdy zaburzenia artykulacji nie mają związku z krótkim wędzidełkiem. Poradnie foniatryczne i logopedyczne są łatwo dostępne, dlatego decyzję należy podejmować po badaniu specjalistycznym.

Z drugiej strony trzeba zaznaczyć, że niepożądane dźwiękowe reprezentacje jednego lub więcej niż jednego fonemu w mówionych tekstach językowych są następstwem ograniczonego zakresu ruchów języka, którego przyczyną może być krótkie wędzidełko języka.

W standardach postępowania logopedycznego opracowanych w 2008 roku przez środowisko logopedyczne pod patronatem Polskiego Towarzystwa Logopedycznego, dotyczących postępowania diagnostycznego i leczenia dyslalii ankyloglosyjnej jest stwierdzenie, iż krótkie wędzidełko językowe ma wpływ na ograniczony zakres ruchów języka (zespolenie ruchów języka i żuchwy, zwłaszcza dotyczących pionizacji języka), co w efekcie daje niepożądane dźwiękowe realizacje fonemów zębowych i przednio-językowo-dziąsłowych („l”, „t”, „d”, „r”, „sz”, „ż”, „cz”, „dż”). A zatem zbagatelizowanie skróconego wędzidełka języka i znaczenia  chirurgicznego leczenia tej nieprawidłowości, hipotetycznie „skazuje” pacjenta na niepowodzenia w logopedycznej terapii, jej znaczne wydłużenie lub niepełną efektywność (kompensacyjne pozycje i ruchy narządów artykulacyjnych, asymetrie języka, żuchwy i warg). (luty 2014 nowe)

Piśmiennictwo

  1. Ostapiuk B.: Propozycja standardowego postępowania w logopedycznej diagnozie i terapii ankyloglosyjnej. W: Standardy postępowania logopedycznego. Logopedia, 2008: t. 37
  2. Pruszewicz A.: Foniatria kliniczna. Warszawa, 1992

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Placówki

Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.

Doradca medyczny

Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej