Jakie są wskazania do podawania kwasu ursodeoksycholowego? W jakich dawkach?

U dzieci kwas ursodeoksycholowy (UDCA) stosuje się przede wszystkim w cholestazie niemowlęcej. Skuteczność takiego postępowania potwierdzono głównie w cholestazie wewnątrzwątrobowej, w tym w postępującej rodzinnej cholestazie wewnątrzwątrobowej (progressive familial intrahepatic cholestasis – PFIC). U niektórych pacjentów UDCA poprawia biochemiczne parametry funkcji wątroby oraz zmniejsza świąd, nie hamuje jednak progresji choroby.

Z niepewnym skutkiem UDCA stosowano również w atrezji zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, mukowiscydozie i marskości żółciowej wątroby. Próby leczenia UDCA podejmuje się także w przypadku stwierdzenia nieuwapnionych złogów w przebiegu kamicy pęcherzyka żółciowego, jednak skuteczność takiej terapii jest ograniczona. Większą szansę na rozpuszczenie mają złogi o wielkości <5 mm.

European Association for the Study of the Liver (EASL) zaleca stosowanie UDCA w pierwotnym stwardniającym zapaleniu dróg żółciowych (PSC). Niektóre badania wskazują, że u chorych z PSC i współwystępującym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego stosowanie UDCA może zmniejszać ryzyko rozwoju raka jelita grubego, jednak ze względu na słabą jakość danych i sprzeczne doniesienia nie sformułowano odpowiednich zaleceń.

W praktyce klinicznej UDCA stosuje się w szerokim zakresie wynoszącym 10–40 mg/kg mc./24 h w 2–3 dawkach, optymalna wydaje się jednak dawka 15 mg/kg mc./24 h. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest biegunka.

Piśmiennictwo

1. Ng V.L., Balistreri W.F.: Treatment options for chronic cholestasis in infancy and childhood. Curr. Treat. Options. Gastroenterol., 2005; 8 (5): 419–430
2. Halilbasic E., Fuchs C., Hofer H., Paumgartner G., Trauner M.: Therapy of primary sclerosing cholangitis – today and tomorrow. Dig. Dis., 2015; 33 (S2): 149–163