Jakie leczenie zastosować u niegorączkującego pacjenta z miejscowym zakażeniem skóry paciorkowcem beta-hemolizującym?

Zakażenia paciorkowcowe skóry mogą mieć różny charakter – od powierzchownych (liszajec), które przebiegają bez objawów ogólnych i nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, po groźne, głębsze zakażenia skóry i tkanki podskórnej (róża, zapalenie tkanki podskórnej, martwicze zapalenie powięzi) przebiegające z objawami ogólnymi (podwyższona temperatura, złe samopoczucie, ciężki stan ogólny).

Leczenie należy dostosować do stanu pacjenta. W ograniczonych zmianach, takich jak liszajec okolic nosa, leczeniem z wyboru są miejscowe antybiotyki (np. mupirocyna, kwas fusydowy). Można również stosować środki dezynfekcyjne. Przy rozległych zmianach zwykle konieczne jest zastosowanie antybiotyków ogólnie, najlepiej aktywnych również wobec gronkowców (p. U 4-letniej dziewczynki występują nawracające zmiany skórne w okolicy krocza i przedsionka pochwy. W posiewie z tej okolicy wyhodowano Streptococcus pyogenes. Jakie leczenie zastosować?).

Piśmiennictwo

1. Infectious Diseases Society of America (IDSA): Practice guideline on diagnosis and management of skin and soft tissue infections: 2014 update. Clin. Infect. Dis., 2014; 59 (2): e10–e52
2. Weir E., Main C.: Invasive group A streptococcal infections. CMAJ, 2006; 175 (1): 32