Badania, które należy wykonać w ramach diagnostyki różnicowej pierwotnego, monosymptomatycznego moczenia nocnego, obejmują:
badanie ogólne moczu (do badania należy pobrać mocz rano, po 10-godzinnej deprywacji płynów i ocenić jego ciężar właściwy, stężenie glukozy, związków ketonowych, białka i azotynów, a także osad moczu)
badanie bakteriologiczne moczu
badanie stężenia kreatyniny w surowicy.
Przydatne jest także oznaczenie w drugiej porcji moczu stosunku wapnia do kreatyniny lub wykonanie dobowej zbiórki moczu do oceny wydalania wapnia (hiperkalciuria sprzyja poliurii), a także badanie ultrasonograficzne (USG) jamy brzusznej.
W badaniu USG należy ocenić nerki i układ moczowy, w tym:
wykluczyć wrodzone wady nerek i układu moczowego
ocenić grubość ściany pęcherza moczowego przed mikcją i po mikcji
zmierzyć zaleganie moczu w pęcherzu moczowym po mikcji
ocenić zaleganie mas kałowych w odbytnicy (wymiar poprzeczny odbytnicy >30 mm koreluje z zaleganiem mas kałowych w badaniu per rectum).
W ramach postępowania diagnostycznego we wtórnym monosymptomatycznym moczeniu nocnym dodatkowo dziecko należy skierować na konsultację do psychologa lub psychiatry dziecięcego.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej