Odpowiedział
prof. dr hab. n. med. Michał Matysiak
Katedra i Klinika Pediatrii, Hematologii i Onkologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Jednym z warunków utrzymania prawidłowego stężenia żelaza w organizmie, poza podawaniem preparatów żelaza osobom, które tego potrzebują, jest właściwa dieta.
W spożywanych produktach żelazo występuje w postaci hemowej (w mięsie i rybach) oraz niehemowej (w jajkach i produktach roślinnych). Żelaza hemowego wchłania się 5–6 razy więcej niż żelaza niehemowego (którego przyswajalność to jedynie 5% zawartości w produktach). Wchłanianie żelaza zwiększa się w obecności witaminy C, dlatego produkty zawierające żelazo niehemowe (fasola, groch, natka pietruszki, płatki owsiane, kasza gryczana, buraki, jajka) warto łączyć z produktami bogatymi w tę witaminę, takimi jak papryka, zielone warzywa liściowe, brokuły, pomidory i owoce cytrusowe. Aby nie osłabiać wchłaniania żelaza, w czasie posiłków lub leczenia preparatami żelaza nie należy pić kawy, herbaty, toniku, coli i napojów bogatych w wapń. W czasie leczenia preparatami żelaza należy ograniczyć spożycie mleka i przetworów mlecznych, a także produktów mącznych i kasz.
Przy wyborze leków trzeba pamiętać, że preparaty zawierające Fe3+ wchłaniają się gorzej z przewodu pokarmowego niż Fe2+. Preparaty zawierające Fe2+ różnią się jednak między sobą zawartością żelaza (fumaran żelaza II – 33%, siarczan żelaza II – 20%, glukonian żelaza II – 12%), a ich wchłanianie również zależy od diety. Aby zachować optymalne wchłanianie preparatów Fe2+, preparaty żelaza i wszystkie produkty zmniejszające jego wchłanianie należy spożywać w odstępnie 2 h. Dobrą opcją zwiększenia wchłaniania żelaza jest jego przyjmowanie na czczo.
Doustne preparaty żelaza w postaci kompleksu wodorotlenku żelaza III z polimaltozą nie wchodzą w interakcje z pokarmem ani z jednocześnie przyjmowanymi lekami (tetracykliny, leki zobojętniające sok żołądkowy), dlatego można je podawać niezależnie od posiłku.
Piśmiennictwo:
1. Matysiak M.: Choroby krwi. Warszawa, PZWL, 20102. Ochocka M., Matysiak M.: Niedokrwistości wieku dziecięcego. Warszawa, PZWL, 2000
3. Skotnicki A., Nowak W.S.: Podstawy hematologii. Kraków, Medycyna Praktyczna, 1998
4. Lanzkowsky Ph., Lipton J.M., Fish J.D.: Manual of pediatric hematology and oncology. Elsevier, 2016