Czy u pacjenta z dodatnim wynikiem testu western blot w kierunku boreliozy i bólem stawów należy wykonywać badania dodatkowe (ELISA), czy od razu rozpocząć leczenie?

Rozpoznanie boreliozy ustala się przede wszystkim na podstawie obserwowanych objawów, a w dalszej kolejności na podstawie wyników badań laboratoryjnych i wywiadu wskazującego na kontakt z kleszczami. We wszystkich krajach endemicznego występowania boreliozy zaleca się dwustopniową diagnostykę serologiczną we wszystkich stadiach zakażenia, z wyjątkiem rumienia wędrującego. Polega ona na oznaczeniu stężenia przeciwciał w teście immunoenzymatycznym o dużej czułości (ELISA), a następnie weryfikacji wyników dodatnich lub wątpliwych jakościową metodą western blot. Rozpoznanie potwierdza dodatni wynik obu testów.

Borelioza stawowa to zapalenie jednego lub kilku stawów (najczęściej stawu kolanowego) utrzymujące się przez kilka miesięcy lub lat bez objawów ogólnoustrojowych. Jest to najczęstsza forma rozsianego zakażenia B. burgdorferi w Stanach Zjednoczonych, natomiast w Europie, ze względu na występowanie różnych genogatunków krętków, dotyczy tylko 3–25% pacjentów. Według Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych w postaci stawowej boreliozy wczesnej rozsianej zwykle obserwuje się dodatnie miano przeciwciał klasy IgM przeciwko B. burgdorferi sensu lato i narastające miano przeciwciał w klasie IgG. Natomiast w boreliozie późnej powinno występować duże stężenie przeciwciał klasy IgG. Do prawidłowego rozpoznania potrzebne są wyniki obu testów (ELISA i western blot).

Piśmiennictwo

1. Stanek G., Strle F.: Lyme borreliosis-from tick bite to diagnosis and treatment. FEMS Microbiol. Rev., 2018; 42 (3): 233–258
2. Eldin C., Raffetin A., Bouiller K. i wsp.: Review of European and American guidelines for the diagnosis of Lyme borreliosis. Med. Mal. Infect., 2019; 49 (2): 121–132