Profilaktyka, diagnostyka i leczenie grypy w czasie pandemii COVID-19
Aktualne zalecenia National Institutes of Health (NIH)

Opracowała Małgorzata Ściubisz

22 października 2020 roku amerykańskie National Institutes of Health (NIH) opublikowały zalecenia dotyczące profilaktyki, diagnostyki i leczenia grypy w czasie pandemii COVID-19. Poniżej przedstawiamy podsumowanie najważniejszych części dokumentu. Klasyfikacja siły zaleceń i jakości danych – p. tabela.

Szczepienie przeciwko grypie u chorych na COVID-19

1. u chorych na COVID-19 szczepienie przeciwko grypie należy wykonać preparatem inaktywowanym (BIII)
2. tak jak w przypadku innych ostrych infekcji dróg oddechowych szczepienie można wykonać po ustąpieniu ostrych objawów choroby i ewidentnej poprawie stanu klinicznego pacjenta (np. jeszcze w trakcie hospitalizacji, przy wypisie ze szpitala – przyp. red.) lub po wyzdrowieniu z COVID-19 (np. po spełnieniu warunków zwolnienia z izolacji, jeżeli pacjent przebywał w izolacji domowej – przyp. red.)

Badanie w kierunku zakażenia wirusem grypy i SARS-CoV-2

1. tylko badanie w kierunku zakażenia wirusem grypy i SARS-CoV-2 pozwala je rozróżnić lub wykryć koinfekcję tymi patogenami
2. u wszystkich pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrej choroby dróg oddechowych zaleca się wykonanie badania zarówno w kierunku zakażenia wirusem grypy, jak i SARS-CoV-2 (AIII)
3. w placówkach pozaszpitalnych (lecznictwo otwarte) u pacjentów z ostrą chorobą dróg oddechowych badanie w kierunku zakażenia wirusem grypy zaleca się w sytuacji, w której wynik badania zmieni postępowanie kliniczne z pacjentem (BIII)
4. w zależności od okoliczności klinicznych należy rozważyć wykonanie badania w kierunku zakażenia innymi patogenami, zwłaszcza u pacjentów chorych na grypę, w przypadku której wtórne zakażenia bakteryjne są znanym powikłaniem

Leczenie przeciwwirusowe u chorych na grypę

1. zalecenia dotyczące leczenia grypy są takie same u wszystkich pacjentów, niezależnie od koinfekcji SARS-CoV-2 (AIII)
2. w okresie krążenia w populacji obu wirusów u pacjentów hospitalizowanych z powodu podejrzenia COVID-19 i/lub grypy zaleca się jak najszybsze rozpoczęcie empirycznego leczenia oseltamiwirem. Nie należy czekać na wynik badania PCR w kierunku zakażenia wirusem grypy (AII)
   • leczenie oseltamiwirem można przerwać:
     - u pacjentów niezaintubowanych: w przypadku otrzymania ujemnego wyniku badania PCR w kierunku zakażenia wirusem grypy w próbce pobranej z górnych dróg oddechowych
     - u pacjentów zaintubowanych: w przypadku otrzymania ujemnego wyniku badania PCR w kierunku zakażenia wirusem grypy w próbce pobranej z górnych i dolnych dróg oddechowych

Informacje dotyczące leczenia pacjentów hospitalizowanych z powodu podejrzenia COVID-19 lub chorych na COVID-19 potwierdzony laboratoryjnie z koinfekcją wirusem grypy

• glikokortykosteroidy stosowane w leczeniu COVID-19 mogę przedłużyć czas replikacji wirusa grypy oraz czas przez jaki wykrywane jest jego RNA i mogą wiązać się z niepomyślnym rokowaniem
• nie są znane żadne interakcje oseltamiwiru z remdesiwirem
• standardowa dawka oseltamiwiru jest dobrze wchłaniana nawet u pacjentów w ciężkim stanie. U osób, które nie tolerują oseltamiwiru podanego drogą enteralną, można rozważyć dożylne podanie peramiwiru (preparat niedostępny w Polsce – przyp. red.).
• nie zaleca się stosowania wziewnego zanamiwiru i doustnego baloksawiru (preparat niedostępny w Polsce – przyp. red.) w leczeniu grypy u pacjentów hospitalizowanych ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności
• żaden z dostępnych leków stosowanych w leczeniu grypy nie wykazuje aktywności wobec SARS-CoV-2
• współwystępowanie pozaszpitalnego wtórnego bakteryjnego zapalenia płuc może być częstsze w przypadku grypy niż COVID-19. Najczęstsze czynniki etiologiczne wtórnego bakteryjnego zapalenia płuc w przebiegu grypy to: Staphylococcus aureus (oporny na metycylinę [MRSA] i wrażliwy na metycylinę [MSSA]), Streptococcus pneumoniae i paciorkowiec grupy A.
• chorych na COVID-19, u których wystąpią nowe objawy ze strony układu oddechowego z lub bez gorączki lub niewydolności oddechowej i u których nie postawiono jednoznacznego rozpoznania, należy zbadać w kierunku szpitalnego zakażenia wirusem grypy.

W oryginale 18 pozycji piśmiennictwa.