Szczepienie DTP dziecka z paraplegią spastyczną

Dziewczynka z paraplegią spastyczną kończyn dolnych za 3 tygodnie skończy 7 lat. Dziecko nie otrzymało jeszcze dawki przypominającej DTaP w 6. roku życia. Czy nie byłoby lepiej podać jej preparat z mniejszą dawką antygenów (Tdap), w związku z niegdyś opisywanym zespołem Guillaina i Barrégo jako powikłaniem po podaniu szczepionki z „dużą” dawką antygenu błoniczego?

Badania nad bezpieczeństwem szczepionki 4-składnikowej przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i polio (DTaP-IPV) podawanej w wieku 4–6 lat w grupie ponad 200 tysięcy dzieci nie potwierdziły zwiększonego ryzyka wystąpienia zespołu Guillaina i Barrégo (ZGB) w porównaniu z danymi historycznymi. Najnowsze chińskie badania epidemiologiczne na dużej populacji również nie potwierdziły związku ZGB ze szczepieniami prowadzonymi u dzieci, w tym szczepieniem przeciwko błonicy. Spośród zaburzeń neurologicznych przeciwwskazaniem do podania szczepionki DTaP jest encefalopatia (np. śpiączka, obniżony poziom świadomości, przedłużone napady padaczkowe), która wystąpiła w ciągu 7 dni od poprzedniej dawki szczepionki zawierającej antygeny pałeczki krztuśca, której nie można przypisać innej, dającej się zidentyfikować przyczynie. Ponadto szczepionka DTaP nie powinna być stosowana u osób, u których występuje postępujące zaburzenie neurologiczne, w tym drgawki niemowlęce, niekontrolowane napady padaczkowe, postępującą encefalopatia, do czasu, kiedy zostanie ustalone odpowiednie rozpoznanie i leczenie i stan dziecka ulegnie ustabilizowaniu. Przeciwwskazanie dla dziewczynki stanowiłby także wywiad obciążony wystąpieniem ZGB po poprzedniej dawce szczepionki z komponentem błoniczym.

Nie znam przyczyny paraplegii u dziewczynki, ale sama paraplegia jako objaw niepostępujący, nie stanowi przeciwwskazania do szczepień. Nic nie wskazuje, by paraplegia kończyn dolnych była czynnikiem sprzyjającym wystąpieniu ZGB, zatem nie ma przesłanek, by dziewczynkę traktować szczególnie i szczepić w sposób indywidualny, niezgodny z aktualnym PSO. Szczepionka o większej zawartości antygenów błoniczych i krztuścowych jest silniej immunogenna i dlatego preferowana u dzieci do 7. roku życia. Epidemia błonicy w latach 90. XX wieku w krajach byłego Związku Radzieckiego wskazuje, że błonica wciąż stanowi realne zagrożenie.

Podsumowując, dzieci należy szczepić zgodnie z aktualnym PSO, o ile nie ma przeciwwskazań. Proponuję zatem, by 6-letnia dziewczynka z paraplegią otrzymała należna dawkę DTaP.