Jak należy postąpić z niemowlęciem, które miało kontakt z chorym na odrę? Wiadomo, że ryzyko zachorowania zmniejsza szczepienie poekspozycyjne wykonane w ciągu 72 h po kontakcie, jednak stosowanie szczepionki ma pewne ograniczenia wiekowe. W jaki sposób należy natomiast postąpić u pacjenta z zaburzeniem odporności humoralnej, który regularnie otrzymuje wlewy immunoglobulin?
Podanie preparatu immunoglobulin jest jedną z form profilaktyki odry, zwłaszcza gdy z jakiegoś powodu nie można zastosować szczepionki. Regularne podawanie immunoglobulin należy uznać za wystarczające postępowanie w przypadku ekspozycji.
U niemowląt po kontakcie z odrą, które ze względu na młody wiek nie mogą być jeszcze szczepione, podanie immunoglobulin jest postępowaniem z wyboru. Obecnie w Polsce niedostępna jest hiperimmunizowana gammaglobulina do podawania domięśniowego (jej stosowanie w profilaktyce poekspozycyjnej odry zalecają autorzy wielu podręcznikach oraz wytyczne ACIP), dlatego stosuje się preparaty gammaglobulin do podawania dożylnego.
Dostępne w Polsce szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR) są zarejestrowane już od ukończenia 9. miesiąca życia, a zatem w przypadku braku przeciwwskazań w profilaktyce poekspozycyjnej stosuje się właśnie te preparaty.
Piśmiennictwo:
1. VPD surveillance manual. 6th ed., 2013. Measles, rozdz. 7–12. Prevention of measles, rubella, congenital rubella syndrome, and mumps, 2013: summary recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR Recomm. Rep., 2013; 62: 1–34 (p. Med. Prakt. Szczepienia 3/2013, s. 21–32 – przyp. red.)
3. Charakterystyka produktu leczniczego Priorix
4. Charakterystyka produktu leczniczego MMRVaxPro