Czy szczepiąc przeciwko WZW typu A i B można zastosować schemat mieszany ze szczepionką skojarzoną i szczepionką nieskojarzoną?

Czy szczepiąc osobę dorosłą przeciwko WZW typu A i B (w przypadku WZW typy B będzie to dawka przypominająca) można podać szczepionkę skojarzoną (Twinrix Adult), a następnie po 6–12 mies. szczepionkę nieskojarzoną (Havrix Adult)? Czy dawka 720 jednostek ELISA wirusa WZW typu A w preparacie skojarzonym jest wystarczająca? Czy szczepiąc osobę dorosłą przeciwko WZW typu A i B (schemat standardowy) można podać Twinrix Adult, następnie po 1 mies. Engerix B i po 6 mies ponownie Twinrix Adult?

Domyślam się z jakich przesłanek wynika pytanie. Po pierwsze Twinrix jest prostą mieszaniną szczepionki przeciwko WZW typu A (Havrix) oraz WZW typu B (Engerix B). Po drugie, Twinrix jest dość drogim produktem. Dodatkowo znalazłem w Internecie liczne przykłady stosowania „mieszanego” schematu u pacjentów.

Odpowiadając ściśle na pytanie: nie wiemy dokładnie, czy zaproponowane indywidualne schematy są skuteczne. Prawdopodobnie tak – wiadomo, że już pojedyncza dawka szczepionki przeciwko WZW typ A jest skuteczna u większości dorosłych (p. Szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A. Aktualne (2012) stanowisko WHO). Niestety schematy te odbiegają od zalecanego schematu dawkowania, ponadto między produktami występują różnice w dawce antygenu.

Odstępstwa od zaleceń wytwórcy narażają pacjenta na ryzyko nieskuteczności produktu, a lekarza na ryzyko prawne (odpowiedzialność za niezachowanie należytej staranności – postępowanie niezgodne z zaleceniami).

W Charakterystyce Produktu Leczniczego Twinrix znalazłem co prawda „furtkę”, która jednakże dotyczy ewentualnej dawki przypominającej, a nie schematu podstawowego: „w sytuacji, gdy wymagane jest podanie dawki przypominającej zarówno przeciwko WZW typu A, jak i WZW typu B, można zastosować Twinrix Adult. Alternatywnie, u pacjentów zaszczepionych szczepionką Twinrix Adult można zastosować jako dawkę przypominającą szczepionkę monowalentną”.

Podsumowując, odstępstwa od zarejestrowanego schematu dawkowania powinny być wyjątkiem, a nie rutynowym działaniem. Muszą być dobrze uzasadnione (np. niedostępnością szczepionki i koniecznością uodpornienia pacjenta) lub realizowane świadomie jako eksperyment medyczny w ramach oficjalnego badania klinicznego zatwierdzonego przez komisję bioetyczną.