Czy dziecko chore na MIZS można zaszczepić przeciwko ospie wietrznej?

Data utworzenia:  28.09.2016
Aktualizacja: 22.11.2016
dr n. med. Agnieszka Matkowska-Kocjan
Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu

21-miesięczna dziewczynka została wypisana z Oddziału Immunologii Klinicznej i Pediatrii z rozpoznaniem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS) o początku skąpostawowym, z zaleceniem od reumatologa przyjmowania Encortonu w dawce dobowej 5 mg (przy masie ciała 12,3 kg) i uzupełnienia kalendarza szczepień o szczepienie przeciwko pneumokokom i ospie wietrznej. Lekarz w rejonie odmówił szczepienia na ospę i skierował dziecko do poradni ds. szczepień, gdzie matka również otrzymała informacje o przeciwwskazaniu do szczepienia przeciwko tej chorobie. Jakie jest właściwe postępowanie biorąc pod uwagę perspektywę długotrwałej sterydoterapii oraz włączenie w niedalekiej przyszłości innych leków, takich jak metotreksat?

Dziecko należy zaszczepić przeciwko ospie wietrznej, ponieważ nie zostało spełnione kryterium ciężkiej immunosupresji, a dziewczynka należy do grupy pacjentów z nieznacznym niedoborem odporności (patrz niżej). Szczepienie jest tym bardziej wskazane, że w przyszłości prawdopodobnie konieczne będzie intensywniejsze leczenie immunosupresyjne, które predysponuje do ciężkiego przebiegu ospy wietrznej. Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych szczepienie przeciw ospie wietrznej jest bezpłatne i obowiązkowe dla dzieci w immunosupresji. Należy również zaszczepić osoby z otoczenia (szczepienie obowiązkowe dla dzieci <12. rż. z otoczenia dzieci w immunosupresji).

Przed wykonaniem szczepienia przeciwko ospie wietrznej należy wykonać morfologię krwi obwodowej w celu upewnienia się, czy liczba limfocytów przekracza 1200/mm3. Zgodnie z wytycznymi Infectious Diseases Society of America (IDSA) pacjenci z nieznacznym niedoborem odporności to:

  • zakażeni HIV bez objawów klinicznych, z liczbą limfocytów T CD4 200–499/mm3 (młodzież, dorośli) lub odsetkiem CD4 15–24% (dzieci)
  • leczeni przez ≥14 dni ogólnoustrojowo glikokortykosteroidami (GKS) w mniejszych dawkach niż zdefiniowane jako wysokie (prednizon w dawce dobowej ≥20 mg lub >2 mg/kg/24 h przy masie ciała <10 kg lub inny GKS w równoważnej dawce przez ≥14 dni), nie powodujących znacznego niedoboru odporności lub otrzymujący GKS co drugi dzień
  • leczeni metotreksatem w dawce ≤0,4 mg/kg/tydzień, azatiopryną w dawce ≤3 mg/kg/dobę lub 6-merkaptopuryną w dawce ≤1,5 mg/kg/dobę

Piśmiennictwo:

1. Rubin L.G., Levin M.J., Ljungman P. i wsp.: 2013 IDSA Clinical Practice Guideline for vaccination of the immunocompromised host. Clin. Infect. Dis., 2014; 58: 309–318 (http://www.mp.pl/szczepienia/artykuly/wytyczne/97467,szczepienie-pacjentow-z-niedoborem-odpornosci-cz-i)
2. Załącznik do komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 16 października 2015 r. w sprawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2016. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, poz. 63 (19 października 2015 r.)
Wybrane treści dla pacjenta
  • Ospa wietrzna u dorosłych
  • Szczepienie przeciwko pneumokokom

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań