Czy szczepienie nastolatków przeciwko krztuścowi było skuteczne?

Data utworzenia:  12.08.2015
Aktualizacja: 16.09.2015
Tdap vaccine effectiveness in adolescents during the 2012 Washington state pertussis epidemic
Acosta A.M. i wsp.
Pediatrics, 2015: pii: peds.2014–3358

Opracowały: Małgorzata Ściubisz, lek. Iwona Rywczak

W amerykańskim badaniu kliniczno-kontrolnym oceniono skuteczność szczepienia przypominającego szczepionką zawierającą zmniejszoną dawkę toksoidu błonicy i bezkomórkowym komponentów krztuśca (dTpa) w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec u nastolatków w wieku 11–19 lat w zależności od rodzaju szczepionek podanych w ramach szczepienia podstawowego – bezkomórkowa (DTPa) vs całokomórkowa (DTPw). Badaniem objęto okres od stycznia do sierpnia 2012 roku, w którym odnotowano istotnie zwiększoną zapadalność na krztusiec. Grupę przypadków utworzyło 836 osób (78,5% stanowiły potwierdzone przypadki krztuśca, 11% przypadki prawdopodobne, a 10,5% podejrzenia zachorowań), a grupę kontrolną 2322 osoby zdrowe dopasowane pod względem wieku. Dane do badania uzyskano z oficjalnej bazy danych medycznych oraz powszechnego rejestru szczepień.

Główną analizą objęto dzieci w wieku 11–14 lat, które w ramach szczepienia podstawowego otrzymały tylko DTPa – 450 dzieci z grupy przypadków i 1246 dzieci z grupy kontrolnej. Skuteczność rzeczywistą dTpa w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec oszacowano na 63,9% (95% CI: 49,7– 74,1). Skuteczność ta zmniejszała się wraz z upływem czasu, wynosząc kolejno: 73,1% (95% CI: 60,3–81,8) po 12 miesiącach od szczepienia, 54,9% (95% CI: 32,4–70,7) po 12–23 miesiącach i 34,2% (95% CI: od -0,03 do 58,0) po 24–47 miesiącach. W analizie uwzględniającej tylko potwierdzone zachorowania na krztusiec uzyskano podobne wyniki. U młodzieży w wieku 15–19 lat, która w ramach szczepienia podstawowego otrzymała zarówno DTPw, jak i DTPa (386 osób z grupy przypadków i 1076 osób z grupy kontrolnej) skuteczność rzeczywista dTpa w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec wyniosła 51,5% (95% CI: 26,1–68,1). Również w tej grupie skuteczność szczepienia zmniejszała się wraz z upływem czasu, wynosząc kolejno: 51,5% (95% CI: 24,3–69) do 48 miesięcy po szczepieniu i 52,2% (95% CI: 24,6–69,6) po 48–84 miesiącach od szczepienia. Z uwagi na istotną różnicę w średniej wieku oraz w odsetku osób z potwierdzonym statusem szczepienia dTpa bezpośrednie porównanie skuteczności szczepienia przeciwko krztuścowi pomiędzy ww. grupami było niemożliwe.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek,

że skuteczność szczepienia przypominającego nastolatków przeciwko krztuścowi istotnie zmniejszyła się w ciągu 2–4 lat po szczepieniu, co mogło wpłynąć na zwiększenie zapadalności na krztusiec w tej populacji. Zaobserwowane zjawisko wskazuje na konieczność zintensyfikowania prac badawczych nad mechanizmami odpowiedzi immunologicznej na zakażenie pałeczką krztuśca oraz opracowaniem nowej, skuteczniejszej szczepionki.

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań