Która strategia może skuteczniej zapobiegać zachorowaniom na krztusiec u niemowląt?

Data utworzenia:  03.03.2014
Aktualizacja: 07.07.2014
Pregnancy dose Tdap and postpartum cocooning to prevent infant pertussis: a decision analysis
Terranella A. i wsp.
Pediatrics, 2013; 131: e1748–e1756

Opracowała lek. Iwona Rywczak

W amerykańskim badaniu przeanalizowano na podstawie modelu kohortowego trzy metody profilaktyki krztuśca u niemowląt: szczepienie kobiet ciężarnych dTpa, szczepienie dTpa po porodzie oraz wybiórczą strategię kokonową, obejmującą szczepienie matki (po porodzie), ojca i jednego z dziadków. Wszystkie trzy strategie porównano z podstawową profilaktyką, tj. szczepieniem pierwotnym DTPa niemowląt. W modelu wykorzystano populację niemowląt urodzonych w 2009 roku. Na podstawie danych z lat 2000–2007, zgromadzonych przez National Notifiable Diseases Surveillance System, obliczono m.in. oczekiwaną liczbę zachorowań i zapadalność na krztusiec w okresie niemowlęcym oraz prawdopodobieństwo hospitalizacji i zgonu dziecka w zależności od miesiąca życia. Średnią roczną zapadalność na krztusiec oszacowano na 62,6/100 000 niemowląt. Przyjęto następujące założenia: realizacja szczepień dTpa w okresie ciąży na poziomie 72%, skuteczność rzeczywista dTpa u dorosłych – 85%, 100% transfer matczynych przeciwciał przeciwkrztuścowych z 60% skutecznością rzeczywistą u niemowląt, 2-miesięczny okres ochrony zapewniany przez przeciwciała matczyne, źródło zakażenia dla niemowlęcia – matka w 35% przypadków, ojciec w 15%, a dziadkowie w 6% przypadków. Oszacowano, że w przypadku realizacji podstawowej profilaktyki roczna liczba zachorowań niemowląt na krztusiec wyniesie 3041, przy 1463 przypadkach hospitalizacji i 22 zgonach. Szczepienie dTpa po porodzie mogłoby zapobiec 596 zachorowaniom rocznie, co oznacza o 20% mniej zachorowań. Natomiast szczepiąc dTpa kobiety ciężarne, można uniknąć 1012 zachorowań, a realizując wybiórczą strategię kokonową – 987 zachorowań (co oznacza mniej zachorowań odpowiednio o 33 i 32%). Szczepienie kobiet w ciąży zmniejszyłoby także liczbę hospitalizacji i zgonów (odpowiednio o 38 i 49%) w większym stopniu niż szczepienie po porodzie (redukcja odpowiednio o 19 i 16%) lub strategia kokonowa (redukcja odpowiednio o 32 i 25%). Oceniając efektywność kosztową, stwierdzono, że przy takim samym koszcie programów szczepień dzięki szczepieniu kobiet ciężarnych można zyskać więcej lat życia skorygowanych o jakość życia (QALY), niż szczepiąc dTpa po porodzie (396 vs 143 QALY) lub realizując strategię kokonową (396 vs 253 QALY).

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienie dTpa kobiet w czasie ciąży może zapobiec większej liczbie zachorowań i zgonów z powodu krztuśca u niemowląt niż szczepienie przeprowadzone po porodzie, nawet uzupełnione zaszczepieniem innych członków rodziny. Realizacja szczepienia w okresie ciąży jest również efektywniejsza kosztowo. Szczepienie dTpa ciężarnych jest zatem preferowaną metodą zapobiegania zachorowaniom na krztusiec u niemowląt.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Krztusiec (koklusz) u dziecka
  • Ostre uszkodzenie nerek w ciąży
  • Nowotwór złośliwy a ciąża
  • Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi
  • Karmienie piersią bliźniąt i wieloraczków
  • Bezdechy u noworodków
  • Zakażenie parwowirusem B19 w ciąży
  • Różyczka u kobiet w ciąży
  • Podwyższone ciśnienie tętnicze krwi u kobiet w ciąży
  • Zakażenie wirusem cytomegalii w ciąży

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań