Opracowała lek. Iwona Rywczak
W badaniu kliniczno-kontrolnym oceniono ryzyko zachorowania na choroby autoimmunizacyjne u dziewcząt i młodych kobiet (w wieku 14–26 lat) zaszczepionych 4-walentną szczepionką przeciwko HPV (HPV-4). Uczestniczki badania podzielono na dwie grupy. Grupę przypadków utworzyło 211 pacjentek placówek specjalistycznych leczonych w latach 2007–2013 z powodu zespołu Guillaina i Barrégo (ZGB), chorób tkanki łącznej (tocznia rumieniowatego układowego [SLE], reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów), cukrzycy typu I, stwardnienia rozsianego, pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ITP) oraz choroby Hashimoto. Grupę kontrolną (875 osób) dobrano wśród pacjentek poradni podstawowej opieki zdrowotnej. Jako ekspozycję na HPV-4 przyjęto podanie szczepionki w okresie: <6 miesięcy przed wystąpieniem ITP, ≤2 miesięcy przed wystąpieniem ZGB i ≤24 miesięcy przed pojawieniem się pierwszych objawów pozostałych chorób.
Poddanie się szczepieniu HPV-4 nie zwiększyło ryzyka zachorowania na choroby autoimmunizacyjne (iloraz szans [OR]: 0,9 [95% CI: 0,5–1,5]. W analizach przeprowadzonych odrębnie dla każdej choroby nie stwierdzono, aby szczepienie HPV-4 zwiększyło ryzyko ITP (OR: 1,0 [95% CI 0,4–2,6]), chorób tkanki łącznej (OR: 0,8 [95% CI: 0,3–2,4), stwardnienia rozsianego (OR: 0,3 [95% CI: 0,1–0,9]) lub cukrzycy typu I (OR: 1,2 [95% CI: 0,4–3,6]). Żadna z uczestniczek badania leczonych z powodu ZGB lub choroby Hashimoto nie była szczepiona HPV-4. Ze względu na małą liczbę przypadków analizy dotyczące poszczególnych chorób miały jednak ograniczoną moc statystyczną.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienie przeciwko HPV preparatem 4-walentnym nie zwiększało ryzyka wystąpienia chorób autoimmunizacyjnych. Według autorów konieczne są dalsze badania nad bezpieczeństwem szczepień przeciwko HPV, na przykład oceniające ryzyko wystąpienia zaburzeń o podłożu autoimmunizacyjnym innych niż te opisane w artykule.
