Dzieci zaszczepione przeciwko ospie wietrznej rzadziej chorowały na półpasiec

14.07.2014
Incidence and clinical characteristics of herpes zoster among children in the varicella vaccine era, 2005–2009
Weinmann S. i wsp.
J. Infect. Dis., 2013; 208: 1859–1868

Opracowała lek. Iwona Rywczak

W amerykańskim badaniu kohortowym oceniono epidemiologię półpaśca u dzieci w okresie realizacji programu powszechnych szczepień przeciwko ospie wietrznej. Badaniem objęto populację 144 000 dzieci w wieku <18 lat. Na podstawie elektronicznych baz danych zidentyfikowano 551 dzieci, u których w latach 2005–2009 rozpoznano półpasiec. Do dalszej analizy zakwalifikowano 322 dzieci, od których pobrano materiał z wykwitów skórnych. Zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV) potwierdzono u 254 chorych (w tym 83 szczepionych przeciwko ospie wietrznej) – u 214 (84%) dzikim wirusem, u 38 (15%) szczepem szczepionkowym, a u 2 rekombinantami wirusa dzikiego i szczepionkowego. U 52% zaszczepionych dzieci w wykwitach półpaśca wykryto dziki szczep VZV, a u 46% – szczep szczepionkowy – odsetek ten nie zmieniał się istotnie w trakcie okresu obserwacji. Zaszczepione dzieci, u których stwierdzono szczep szczepionkowy VZV, były istotnie młodsze w momencie rozpoznania półpaśca (p <0,0001) – mediana wieku 2 lata (zakres 1–14 lat), w porównaniu z medianą wynoszącą 13 lat (zakres 2–17 lat) u dzieci zaszczepionych, z potwierdzonym zakażeniem wirusem dzikim oraz 14 lat (zakres 3–17 lat) u dzieci nieszczepionych. Nie stwierdzono istotnych różnic w objawach klinicznych półpaśca wywołanego przez szczep szczepionkowy oraz półpaśca wywołanego przez szczep dziki u szczepionych i nieszczepionych przeciwko ospie. Wartość predykcyjna rozpoznania półpaśca przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (positive predictive value – PPV) wyniosła 89,2% (95% CI: 85,0–92,6) i była większa u osób nieszczepionych niż szczepionych przeciwko ospie – 93,2% (95% CI: 88,7–96,2) vs 79,3% (95% CI: 68,6–87,6).

Ogólna zapadalność na półpasiec potwierdzony laboratoryjnie wyniosła 112/100 000/rok. U dzieci zaszczepionych przeciwko ospie wietrznej zapadalność była mniejsza o 79% niż u dzieci nieszczepionych (48 vs 230/100 000/rok) – takie mniejsze wskaźniki zapadalności obserwowano w grupach wiekowych 3–9 i 10–17 lat. W grupie wiekowej 1–2 lat zapadalność była natomiast większa wśród dzieci zaszczepionych (ok. 10 vs 1/10 000/rok), co może mieć związek z późniejszym okresem ujawniania się półpaśca wywołanego dzikim szczepiem VZV (p. wyżej) i/lub mniejszą zapadalnością na ospę wietrzną w tym wieku w porównaniu ze starszymi dziećmi.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienie przeciwko ospie wietrznej wiąże się z mniejszym ryzykiem zachorowania na półpasiec u dzieci. Wśród dzieci zaszczepionych ponad połowę przypadków półpaśca wywołało zakażenie dzikim szczepem VZV.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Hemochromatoza noworodkowa
  • Ospa wietrzna u kobiet w ciąży
  • Zaburzenia depresyjne u dzieci i młodzieży
  • Zapalenie płuc u dzieci
  • Ospa wietrzna u dorosłych
  • Leczenie neuralgii popółpaścowej – bóle po półpaścu
  • Próchnica zębów mlecznych
  • Szczepienia przed wyjazdem na Karaiby (Wyspy Karaibskie)
  • Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi
  • Czy półpasiec jest przeciwwskazaniem do kontynuowania treningów?

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań