Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz
W 1996 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono powszechne szczepienia przeciwko ospie 1 dawką szczepionki, uzyskując znaczne zmniejszenie zapadalności na tę chorobę, zwłaszcza o ciężkim przebiegu. Nadal jednak obserwowano ogniska epidemiczne ospy, również wśród uczniów szkół podstawowych, tzn. w grupie o dużym wskaźniku wyszczepialności 1 dawką szczepionki, dlatego w 2007 roku Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP) zalecił stosowanie 2-dawkowego schematu szczepienia przeciwko ospie wietrznej.
W badaniu obserwacyjnym podsumowano dane z systemów nadzoru epidemiologicznego dotyczące ognisk epidemicznych ospy wietrznej przesłane z 9 stanów do Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Analizą objęto lata 2005–2012.
W 6 stanach, które udostępniły dane dla każdego roku w ocenianym okresie, odnotowano łącznie 921 ognisk epidemicznych ospy. W ciągu 7 lat liczba ognisk zmniejszyła się o 78% – ze 147 w 2005 rok do 33 w 2012 roku. W 9 stanach zarejestrowano ogółem 1015 ognisk epidemicznych, w trakcie których na ospę zachorowało 13 595 osób. Po wprowadzeniu 2-dawkowego schematu szczepienia wielkość ognisk epidemicznych uległa zmniejszeniu – mediana liczby zachorowań w latach 2005–2006, 2007–2009 i 2010–2012 wyniosła odpowiednio 12, 9 i 7. Stwierdzono również skrócenie czasu trwania epidemii, który wyniósł odpowiednio 38, 35 i 26 dni.
Większość zgłoszonych ognisk epidemicznych stanowiły szkoły – 97% w latach 2005–2006, 89% w latach 2010–2012. Łącznie odnotowano 928 epidemii w szkołach i 12 334 zachorowania. Liczba ognisk w środowisku szkolnym zmniejszyła się ze 138 w 2005 roku do 39 w 2012 roku.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że prowadzenie programu szczepień przeciwko ospie wietrznej z zastosowaniem 2 dawek szczepionki wiązało się ze zmniejszeniem liczby i wielkości ognisk epidemicznych tej choroby, a także ze skróceniem czasu trwania tych epidemii.