Opracowała: lek. Iwona Rywczak
W 2010 roku do programu szczepień obowiązującego w Stanach Zjednoczonych wprowadzono 13-walentną skoniugowaną szczepionkę przeciwko pneumokokom (PCV-13), która zastąpiła stosowaną wcześniej szczepionkę 7-walentną (PCV-7). W retrospektywnej analizie danych z bazy National Inpatient Sample oceniono wpływ szczepień PCV-13 na zapadalność na pneumokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ZOMR) w ciągu 4 lat stosowania preparatu 13-walentnego. W badaniu wykorzystano dane z lat 2008–2014. National Inpatient Sample to największa ogólnodostępna baza dokumentująca ponad 7 milionów hospitalizacji rocznie. Analizie poddano 3 okresy: lata 2008–2009 (ostatnie lata szczepień PCV-7), 2010 rok (okres przejściowy) oraz lata 2011–2014 (po wprowadzeniu PCV-13).
Ogółem w latach 2008–2014 w całym kraju zarejestrowano 10 493 hospitalizacje z powodu pneumokokowego ZOMR. Zapadalność na pneumokokowe ZOMR zmniejszyła się w tym okresie z 0,62 do 0,38 zachorowań/100 000 populacji (redukcja o 39%). Wśród dzieci do 2. roku życia zapadalność zmniejszyła się o 45% (z 2,19 do 1,20/100 000). Zmniejszenie zapadalności odnotowano również w grupach wiekowych 18–39 lat (z 0,25 do 0,15 zachorowań/100 000) oraz 40–64 lat (z 0,95 do 0,54/100 000). Nie stwierdzono jednak istotnych różnic w odniesieniu do wskaźnika śmiertelności z powodu pneumokokowego ZOMR, który w okresie obserwacji był zmienny i mieścił się w zakresie 8,3–11,2%.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że 4 lata po wprowadzeniu PCV-13 do programu szczepień zapadalność na pneumokokowe ZOMR w Stanach Zjednoczonych istotnie się zmniejszyła. Wskaźniki śmiertelności z powodu pneumokokowego ZOMR przed zastosowaniem PCV-13 i po jej zastosowaniu kształtowały się jednak na podobnym poziomie.