Prawidłowa odpowiedź: d) rozpocząć podawanie heparyny drobnocząsteczkowej w dawkach terapeutycznych
Komentarz
Pacjent został przyjęty na SOR z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi sugerującymi zatorowość płucną. Spójrzmy na jego wyniki w skali Wellsa:
– niedawno przebyty zabieg chirurgiczny lub unieruchomienie
1,5 pkt.
– częstotliwość rytmu serca >100/min
1,5 pkt.
Łącznie 3 pkt., co oznacza pośrednie prawdopodobieństwo kliniczne zatorowości płucnej.
W tej sytuacji – zgodnie z wytycznymi – nie wykonujemy oznaczenia dimerów D, które wskazane jest w przypadku małego prawdopodobieństwa żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), natomiast w celu potwierdzenia lub wykluczenia rozpoznania kierujemy chorego na badanie obrazowe. Jest jednak „małe ale”… Spójrzmy w wytyczne: [Z7-3]: U chorych z dużym lub pośrednim prawdopodobieństwem świeżej ŻChZZ (ZŻG i/lub ZP; p. tab. 7-1 i 7-2) sugerujemy raczej rozpoczęcie leczenia przeciwkrzepliwego niż nieleczenie w trakcie oczekiwania na wyniki badań diagnostycznych [2C]. Tak więc w sytuacji, w której zator tętnicy płucnej jest klinicznie prawdopodobny, a u chorego występują objawy, eksperci zalecają rozpoczęcie leczenia przeciwkrzepliwego, nie czekając na wyniki tomografii komputerowej lub innych testów, szczególnie, że czas oczekiwania na badanie lub jego wynik może wynosić kilka godzin. U tego chorego czas, jaki upłynął od urazu i zabiegu, jest na tyle długi, że można bezpiecznie rozpocząć leczenie, nie obawiając się powikłań krwotocznych. W przypadku, gdyby nie potwierdzono epizodu ŻChZZ, leczenie należy wstrzymać po uzyskaniu wyniku badania tomograficznego.
