Tabela 18.6-1. Stopnie ciężkości krupu (podgłośniowego zapalenia krtani) w zależności od obrazu klinicznego i zalecane leczenie

Tabela 18.6-1. Stopnie ciężkości krupu (podgłośniowego zapalenia krtani) w zależności od obrazu klinicznego i zalecane leczeniea

stopień ciężkości
umiarkowany	średni	ciężki, zagrażający życiu
szczekający kaszel, nie występuje świst wdechowy (stridor) i wciąganie ścian klatki piersiowejb w spoczynku	stały świst wdechowy (stridor) i stałe wciąganie ścian klatki piersiowej nie występuje pobudzenie lub niepokój	stały świst wdechowy (stridor)c i stałe wciąganie ścian klatki piersiowej pobudzenie lub zaburzenia świadomości (patologiczna senność, śpiączka) sinica, SpO2 <90%
leczenie
deksametazon 0,15 mg/kg mc. (lub prednizolon 1 mg/kg mc.) p.o. jednorazowo edukacja opiekunów w zakresie przebiegu choroby, objawów duszności, objawów wymagających ponownej interwencji medycznej	ograniczenie podejmowanych interwencji, a także: – dziecko na rękach opiekuna – ustalenie pozycji komfortu oddechowego deksametazon w dawce 0,15–0,3 mg/kg mc. (lub prednizolon 1 mg/kg mc.) p.o. lub i.m. lub i.v. jednorazowo lub 2 mg budezonidu w nebulizacji jednorazowo monitorowanie stanu ogólnego i objawów klinicznych przez 2 h, a w przypadku: – braku poprawy lub minimalnej poprawy – rozważenie przyjęcia do szpitala – wyraźnej poprawy (ustąpiły świst wdechowy i wciąganie ścian klatki piersiowej) – edukacja opiekunów (jak w stopniu umiarkowanym), wypisanie do domu	tlen ograniczenie interwencji (jak w stopniu średnim) 5 ml adrenaliny w nebulizacji (roztwór 1 mg/ml) jednorazowo (powtarzanie w razie potrzeby) deksametazon w dawce 0,6 mg/kg mc. jednorazowo i.m. lub i.v. monitorowanie stanu ogólnego i objawów klinicznych przez ≥4 h, a w przypadku: – braku poprawy lub minimalnej poprawy – powtórne podanie adrenaliny w nebulizacji, rozważenie przekazania pacjenta na oddział intensywnej terapii – poprawy – przekazanie pacjenta na oddział pediatryczny
a Opracowano na podstawie 1. i 2. pozycji piśmiennictwa. b Wciąganie ścian klatki piersiowej odnosi się do objawów nasilonej duszności wdechowej w postaci zapadania się miejsc przyczepów przepony, przestrzeni międzyżebrowych, nad- i podobojczykowych, wcięcia szyjnego (dołka jarzmowego). c Świst wdechowy (stridor) w krupie o stopniu ciężkim/zagrażającym życiu może w miarę zaawansowania niedrożności krtani stawać się coraz cichszy, a nawet całkowicie ustąpić. i.m. – domięśniowo, i.v. – dożylnie, p.o. – doustnie, SpO2 – wysycenie hemoglobiny tlenem w badaniu pulsoksymetrycznym