Tabela 2. Sytuacje kliniczne, w których żywienie dojelitowe może być wskazane wg ESPGHANa

niewystarczające odżywianie doustne

zaburzenie odruchu ssania i połykania

wcześniactwo

zaburzenia neurologiczne (np. porażenie mózgowe, dysfagia)

wrodzone wady górnego odcinka przewodu pokarmowego

przetoka przełykowo-tchawicza

nowotwory

nowotwory jamy ustnej

nowotwory głowy i szyi

uraz i rozległe oparzenia twarzy

ciężki stan chorego

wentylacja mechaniczna

refluks żołądkowo-przełykowy o ciężkim przebiegu

brak łaknienia, jadłowstręt, depresja

zaburzenia trawienia i wchłaniania

mukowiscydoza

zespół krótkiego jelita

zapalenie jelit

zespół upośledzonego wchłaniania z powodu alergii na pokarmy

alergia na białka mleka krowiego

alergia na wiele pokarmów

zapalenie jelit z powodu przewlekłego zakażenia

Giardia lamblia

przedłużająca się biegunka niemowlęca

niepoddająca się leczeniu biegunka niemowlęca

ciężki pierwotny lub nabyty niedobór odporności

przewlekła choroba wątroby

choroba przeszczep przeciw gospodarzowi

przetoka jelitowa

zaburzenia motoryki jelit

zespół rzekomej niedrożności

rozległa choroba Hirschprunga obejmująca jelito cienkie i okrężnicę

zwiększone zapotrzebowanie żywieniowe lub straty

mukowiscydoza

przewlekłe choroby narządów litych (nerek, serca, wątroby)

nieswoiste zapalenie jelit (choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego)

urazy wielonarządowe, rozległe oparzenia

zaburzenia wzrastania lub przewlekłe niedożywienie (dodatkowo, oprócz wymienionych powyżej)

jadłowstręt psychiczny

spowolnienie wzrastania bez przyczyny organicznej

choroba Crohna: żywienie enteralne w celu uzyskania remisji

choroby metaboliczne

a opracowano na podstawie: ESPGHAN Committee on Nutrition: Practical approach to paediatric enteral nutrition: a commnet by the ESPGHAN Committee on Nutrition. J. Pediatr. Gastroenterol. Nutr., 2010; 51: 110–122