Medycyna Praktyczna 2006/03

Zamów prenumeratę »

ETYKA

Etyka cnót w etyce medycznej
prof. PAT dr hab. Tadeusz Biesaga SDB
Katedra Bioetyki Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie
str. 20-23
Od lat 60. ubiegłego stulecia trwa w literaturze etycznej powrót do etyki cnót, do etyki dobrego charakteru, dobrych motywów i intencji podmiotu.

ARTYKUŁY PRZEGLĄDOWE I WYTYCZNE

Postępy w kardiologii w 2005 roku - cz. II
prof. dr hab. med. Włodzimierz Januszewicz
prof. dr hab. med. Marek Sznajderman, Warszawa
prof. dr hab. med. Barbara Cybulska
prof. dr hab. med. Wiktor B. Szostak
prof. dr hab. med. Longina Kłosiewicz-Latoszek
Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie
str. 25

• Wyniki badań doświadczalnych potwierdzają rolę aldosteronu w patofizjologii zmian w układzie sercowo-naczyniowym.
• Opublikowano zalecenia dotyczące pomiarów ciśnienia tętniczego, ze wskazaniem na potrzebę udoskonalenia obecnie używanych ciśnieniomierzy i technik pomiarowych.
• Kolejne badania potwierdzają znaczenie obturacyjnego bezdechu sennego jako przyczyny wtórnego nadciśnienia tętniczego i czynnika ryzyka zgonów sercowo-naczyniowych.
• Potwierdzono skuteczność nowych grup leków hipotensyjnych oraz podważono rolę beta-blokerów jako leków pierwszego rzutu w nadciśnieniu tętniczym.
• Zwalczanie otyłości jest ważną metodą profilaktyki kardiologicznej. Efekty zależą od dokładności przestrzegania diety niskokalorycznej. Najlepsze są diety dobrze zbilansowane, o zrównoważonym ograniczeniu spożycia tłuszczów i węglowodanów.
• Z metaanalizy badań statynowych (prewencja pierwotna i wtórna) wynika, że statyny, w porównaniu z placebo, nie tylko zmniejszają ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych (SN), ale także przedłużają życie.
• U chorych z ostrym zespołem wieńcowym (OZW) intensywne leczenie statyną, w porównaniu z terapią umiarkowaną, powoduje już po 30 dniach znamienną redukcję zdarzeń SN.
• Fenofibrat u chorych na cukrzycę bez ChSN znamiennie zmniejsza, w porównaniu z placebo, częstość występowania zdarzeń SN, w tym wieńcowych, ale nie przedłuża życia.

• Właściwym postępowaniem w dyspepsji niediagnozowanej jest testowanie chorych na obecność Helicobacter pylori i leczenie eradykacyjne osób zakażonych.
• Inhibitory pompy protonowej zmniejszają częstość nawrotów krwawień wrzodowych niezależnie od drogi ich podania (dożylnej lub doustnej).
• U chorych obciążonych zwiększonym ryzykiem powikłań po niesteroidowych lekach przeciwzapalnych wskazane jest równoczesne stosowanie inhibitorów pompy protonowej.
• Chorobę trzewną (celiakię) można rozpoznać na podstawie testów serologicznych i badania endoskopowego dwunastnicy w immersji, bez biopsji jelita cienkiego.

• Zaktualizowano wytyczne postępowania w astmie, nieżycie nosa i zapaleniu zatok przynosowych oraz alergii na jady owadów błonkoskrzydłych.
• Opublikowano wytyczne dotyczące wyboru inhalatorów do wziewnego stosowania leków rozszerzających oskrzela i glikokortykosteroidów (GKS), diagnostyki i leczenia anafilaksji, stosowania inhibitorów kalcyneuryny w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
• Czynnikami ryzyka zgonu w astmie zagrażającej życiu są: zwiększone zużycie beta₂-mimetyków w inhalatorach MDI lub nebulizacji, doustnych GKS, doustnej teofiliny, uprzednie pobyty w szpitalu, pobyty na oddziale intensywnej opieki medycznej, stosowanie wspomagania oddechu i mechanicznej wentylacji.
• Leczenie astmy przewlekłej należy rozpoczynać GKS wziewnym, a w przypadku złej kontroli astmy lepiej dołączyć długo działający beta₂-mimetyk wziewny niż zwiększać dawkę GKS.

• Rokowanie w przypadku tętniaków mózgu po zabiegach wewnątrznaczyniowych jest lepsze niż po chirurgicznym zaklipsowaniu tętniaka.
• Rekombinowany czynnik VIIa hamuje narastanie ogniska krwotocznego w mózgu.
• Odroczone leczenie po pierwszym napadzie padaczkowym nie wpływa na rokowanie odległe.
• Duża dawka metyloprednizolonu nie poprawia rokowania u chorych po urazie rdzenia kręgowego.

• zasad prowadzenia badań przesiewowych w kierunku cukrzycy
• zasad prewencji i opóźniania rozwoju cukrzycy typu 1 i typu 2
• kryteriów wyrównania cukrzycy
• ogólnych zasad opieki medycznej nad chorymi na cukrzycę
• żywienia, wysiłku fizycznego, edukacji i innych interwencji niefarmakologicznych
• stosowania doustnych leków hipoglikemizujących i insuliny
• postępowania w hipoglikemii i ostrej hiperglikemii
• postępowania przy współistnieniu innych chorób i powikłań cukrzycy
• cukrzycy u dzieci i młodzieży, kobiet w ciąży i osób w wieku podeszłym
• postępowania w okresie okołooperacyjnym.