Dekstrometorfan jest lekiem przeciwkaszlowym, pochodną morfiny.
Kaszel jest korzystnym odruchem, służącym do oczyszczania dróg oddechowych. Niekiedy jednak nadmierny kaszel może powodować kłopoty ze snem lub prowadzić do przemęczenia i wówczas stosuje się leki łagodzące lub hamujące kaszel, zmniejszające jego częstotliwość i intensywność. Odruch kaszlowy jest złożony i obejmuje m.in. ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy, jak również mięśnie gładkie oraz błonę śluzową układu oddechowego. Pobudzenie receptorów kaszlowych w błonie śluzowej może zachodzić zarówno przez działanie mediatorów zapalenia, wydzieliny drzewa oskrzelowego jak i substancji pochodzących z zewnątrz (pył, dym itp.).
Dekstrometorfan tłumi kaszel różnego pochodzenia poprzez podwyższenie progu wrażliwości ośrodka oddechowego w rdzeniu przedłużonym. Nie działa przeciwbólowo.
Wskazaniem do stosowania dekstrometorfanu są: leczenie objawowe suchego, nieproduktywnego kaszlu różnego pochodzenia, np. w zapaleniu gardła, oskrzeli, krtani i kaszlu opłucnowym oraz kaszel wywołany wdychaniem substancji drażniących.
Dekstrometorfan wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, początek działania obserwuje się 10–30 min po podaniu, a działanie utrzymuje się przez 5–6 h u dorosłych i 6–9 h u dzieci. Metabolizowany jest głównie w wątrobie przy udziale izoenzymu CYP2D6 cytochromu P-450 do aktywnego metabolitu dekstrorfanu oraz metabolitów nieaktywnych. Wydalany przez nerki z moczem, głównie w postaci metabolitów (80–90%), a częściowo w postaci niezmienionej. Biologiczny okres półtrwania dekstrometorfanu wynosi 1,5–4 h, dekstrorfanu – 3,5–5,5 h.
W przypadku dłuższego stosowania dekstrometorfan może powodować uzależnienie.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł