Esmocard 100 mg/10 ml - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie częstoskurczu nadkomorowego (z wyjątkiem zespołów preekscytacji) oraz szybka kontrola rytmu komór u pacjentów z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków w okresie okołooperacyjnym, pooperacyjnym lub w innych sytuacjach, w których pożądana jest krótkoterminowa kontrola rytmu komór za pomocą krótko działających leków. Dawkowanie indywidualne. Dawka nasycająca 500 µg/kg mc./min we wlewie trwającym 1 min, następnie 50 µg/kg mc./min we wlewie trwającym 4 min; w przypadku prawidłowej odpowiedzi utrzymać dawkę podtrzymującą, natomiast w razie braku oczekiwanej odpowiedzi w ciągu 5 min, powtórzyć dawkę nasycającą i podać zwiększoną o 50 µg/kg mc./min dawkę podtrzymującą. Następnie postępować w schemacie podanym powyżej. Gdy osiągnie się pożądaną częstotliwość rytmu serca lub punkt końcowy dotyczący bezpieczeństwa, należy pominąć dawkę nasycającą, a dawkę podtrzymującą zwiększać o 25 µg/kg mc./min lub mniej (zamiast o 50 µg/kg mc./min); w razie konieczności można zwiększyć odstęp między zwiększaniem dawki z 5 do 10 min. Skuteczna dawka podtrzymująca wynosi zwykle 50–200 µg/kg mc./min. Dawki podtrzymujące >200 µg/kg mc./min nie wykazały znacznego zwiększenia korzyści. Nie badano bezpieczeństwa dawek >300 µg/kg mc./min. W razie wystąpienia działań niepożądanych dawkę zmniejszyć lub odstawić lek.
Leczenie częstoskurczu i/lub nadciśnienia tętniczego w okresie okołooperacyjnym i niewyrównanego częstoskurczu zatokowego, jeśli w ocenie lekarza wymaga szczególnej interwencji. Podczas znieczulenia 80 mg we wstrzyknięciu trwającym 15–30 s, następnie 150 µg/kg mc./min we wlewie; szybkość wlewu należy dostosować w zależności od potrzeby, nie przekraczając dawki 300 µg/kg mc./min. Po wybudzeniu z narkozy 500 µg/kg mc./min we wlewie trwającym maks. 4 min, a następnie 300 µg/kg mc./min. W okresie pooperacyjnym dawka nasycająca 500 µg/kg mc./min przez 1 min przed każdym zwiększeniem dawki. Dawkę należy zwiększać następująco: 50, 100, 150, 200, 250 i 300 µg/kg mc./min przez 4 min, zatrzymując się na dawce, która zapewnia pożądany efekt terapeutyczny. Gdy osiągnie się pożądaną odpowiedź na leczenie lub punkt końcowy dotyczący bezpieczeństwa, należy pominąć dawkę nasycającą, a dawkę przypominająca zwiększać o 12,5–25 µg/kg mc./min (zamiast o 50 µg/kg mc./min); w razie potrzeby można zwiększyć odstęp między zwiększaniem dawki z 5 do 10 min.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężka bradykardia zatokowa (<50 uderzeń/min), zespół chorego węzła zatokowego, ciężkie zaburzenia przewodzenia węzła przedsionkowo-komorowego (bez stymulatora), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, wstrząs kardiogenny, ciężkie niedociśnienie, niewyrównana niewydolność serca, nieleczony guz chromochłonny, nadciśnienie płucne, ostry napad astmy, kwasica metaboliczna, podawanie werapamilu i.v. równolegle lub w ciągu ostatnich 48 h. Nie stosować w stanach przewlekłych.