Tiavella - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest benfotiamina, rozpuszczalna w tłuszczach pochodna tiaminy (witaminy B₁). Ulega ona przekształceniu do pirofosforanu tiaminy (PFT), który w sposób zasadniczy oddziałuje na metabolizm węglowodanów. PFT jest koenzymem reakcji, w której pirogronian jest przekształcany do acetylo-koenzymu A, a także w reakcji katalizowanej przez transketolazę, enzym należący do cyklu pentozowego. PTF bierze również udział w przekształceniu kwasu alfa-ketoglutarowego do sukcynylo-koenzymu A w cyklu kwasu cytrynowego. PFT reaguje także z innymi witaminami z grupy B. Doświadczenia na zwierzętach sugerują, że witamina B posiada własności analgetyczne (znosi odczuwanie bólu).
Niedobór tiaminy może prowadzić do encefalopatii Wernickiego, wymagającej leczenia wysokimi dawkami witaminy B1.

Preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu i zapobieganiu skutkom niedoborów witaminy B1 w organizmie, jeśli nie można ich wyrównać za pomocą diety.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Zwykle 150–300 mg benfotiaminy (3–6 tabletek) na dobę.

W zależności od nasilenia niedoboru, lekarz może zadecydować o zastosowaniu mniejszej lub większej dawki.

Ze względu na brak danych, nie należy stosować preparatu u u dzieci i młodzieży do 18 lat.

Nie ma potrzeby dostosowania dawki u osób z niewydolnością nerek ani u chorych w podeszłym wieku; u osób z niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność.

Czas trwania leczenia zależy od przyczyny niedoboru tiaminy oraz od odpowiedzi na leczenie. Po ok. 4 tygodniach nelży skonsultować się z lekarzem w celu oceny odpowiedzi na leczenie.

Tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzać, popijając szklanką wody.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.

Preparat może być stosowany u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią w przypadku zdecydowanej konieczności i wyłącznie na zlecenie lekarza.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Spożywanie napojów zawierających siarczyny (np. wino) nasila rozpad tiaminy.

Spożywanie alkoholu podczas stosowania preparatu zmniejsza wchłanianie tiaminy i niekorzystnie wpływa na zdolność do jej magazynowania i metabolizm.

Tiamina jest dezaktywowana przez 5-fluorouracyl, ponieważ hamuje on fosforylację tiaminy do fosforanu tiaminy.

U osób z niewydolnością serca, przyjmujących furosemid (oraz prawdopodobnie także inne diuretyki pętlowe) występuje obniżone stężenie tiaminy. Dokładny mechanizm działania tej interakcji jest nieznany. U tych osób można suplementować tiaminę w celu uzupełnienia niedoboru.

Znaczenie kliniczne tych interakcji nie jest znane.

Jak każdy lek, również Tiavella może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Rzadko mogą wystąpić: reakcje nadwrażliwości (np. nadmierna potliwość, tachykardia, reakcje skórne ze świądem i pokrzywką), nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe.