Reboksetyna

Reboksetyna to lek przeciwdepresyjny będący pochodną morfoliny. Jest to lek silnie i wybiórczo hamujący wychwyt zwrotny noradrenaliny. Oznacza to, że blokuje transport noradrenaliny z powrotem do komórki nerwowej, przez co poziom tej monoaminy w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) wzrasta. W niewielkim stopniu wpływa na wychwyt zwrotny serotoniny, nie wpływa na wychwyt dopaminy. Nie wiąże się w znaczącym stopniu z receptorami (np. adrenergicznymi, muskarynowymi).
Reboksetyna łagodzi objawy depresji i poprawia nastrój oraz zmniejsza zmęczenie i lęk.
Reboksetyna jest stosowana w leczeniu początkowym i podtrzymującym depresji u osób dorosłych.
Lek stosuje się doustnie. Działanie leku pojawia się po ok. 10–20 dniach stosowania. Reboksetyna może upośledzać sprawność psychofizyczną, mimo że w badaniach klinicznych nie stwierdzono takiego działania, dlatego należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn w ruchu. Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Dostępność biologiczna leku po podaniu doustnym wynosi co najmniej 60%, a maksymalne stężenie w surowicy jest osiągane po 2 h. Pokarm opóźnia wchłanianie, nie wpływa jednak istotnie na stopień wchłaniania leku. Stan stacjonarny (stan, w którym szybkość wprowadzania leku do organizmu jest równa szybkości jego usuwania) zostaje osiągnięty w ciągu 5 dni. Reboksetyna ulega przemianom w wątrobie. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 13 h. Wydalanie następuje głównie z moczem (78% dawki), tylko 10% dawki wydalane jest w postaci niezmienionej. U osób w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek albo wątroby biologiczny okres półtrwania ulega 2–3-krotnemu wydłużeniu.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Przeczytaj też artykuły

• Depresja

Preparaty na rynku polskim zawierające reboksetyna