Mechanizm działania
Połączenie prostaglandyny E1 z alfadeksem (α-cyklodekstryną) w stosunku 1:1. Prostaglandyna E1 wytwarzana jest we wszystkich komórkach organizmu z wyjątkiem erytrocytów. Blaszki miażdżycowe upośledzają syntezę prostaglandyn w ścianach naczyń. Egzogenna PGE1, uzupełniając niedobór endogennej PGE1, rozszerza naczynia krwionośne – tętniczki i zwieracze przedwłośniczkowe, zmniejsza agregację i aktywację płytek krwi, zwiększa aktywność fibrynolityczną osocza, zwiększa zdolność do odkształcania się erytrocytów, hamuje aktywację neutrofilów i proliferację miocytów, dzięki czemu przeciwdziała uszkodzeniu tkanek w procesie zapalnym i niedokrwiennym. Poprawia metabolizm komórkowy, zwiększając dostarczanie i wykorzystanie tlenu oraz glukozy w niedokrwionych tkankach. Podawana w stanach przewlekłego krytycznego niedokrwienia kończyn powoduje zmniejszenie bólów spoczynkowych, wydłużenie dystansu chromania, gojenie owrzodzeń i zmian troficznych, a niekiedy pozwala uniknąć amputacji kończyn. Po zakończeniu podawania leku we wlewie stężenie PGE1 gwałtownie maleje i powraca do wartości wyjściowych w ciągu kilku minut.
Farmakokinetyka
Stopień wiązania z białkami wynosi ok. 90%. Metabolizm zachodzi poprzez utlenianie i redukcję, jeden z metabolitów wykazuje działanie farmakologiczne podobne jak substancja macierzysta. Wydalanie metabolitów następuje głównie z moczem, w mniejszym stopniu z kałem. Alprostadyl i jego metabolity nie są kumulowane w tkankach.
Leczenie przewlekłej choroby zarostowej tętnic kończyn dolnych w III i IV stadium (wg Fontaine'a).
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża i okres karmienia piersią, niewydolność serca (III–IV klasa wg NYHA), zaburzenia rytmu wpływające na hemodynamikę, niestabilna choroba niedokrwienna serca, zwężenie albo niedomykalność zastawki mitralnej i/lub aortalnej, zawał serca w ciągu ostatnich 6 mies., ostry obrzęk płuc, niewydolność serca u osób z obrzękiem płuc w wywiadzie, ciężka POChP, ciężka żylno-okluzyjna choroba płuc, rozsiane nacieki w płucach, skłonność do krwawień (np. współistniejący wrzód żołądka lub dwunastnicy).
Kontrola leczenia
Podczas wlewu chorzy powinni pozostawać pod ścisłym nadzorem, należy moniotować czynność układu krążenia i unikać przewodnienia.
Zaburzenia czynności nerek
U osób z upośledzoną czynnością nerek należy kontrolować czynność nerek i układu krążenia.
Leki hipotensyjne
Może nasilać działanie leków hipotensyjnych rozszerzających naczynia krwionośne, w tym stosowanych w chorobie wieńcowej i przeciwzakrzepowych.
W przypadku podawania alprostadylu alfadeks osobom otrzymującym leki obniżające ciśnienie tętnicze należy stosować pod kontrolą ciśnienia tętniczego.
Leki przeciwzakrzepowe, leki antyagregacyjne
Równoległe stosowanie alprostadylu alfadeks i leków przeciwzakrzepowych lub hamujących agregację płytek może zwiększyć ryzyko wystąpienia krwawienia.
Często: zaczerwienienie, obrzęk, nagłe zaczerwienienie twarzy z uderzeniami gorąca, ból, ból głowy; po podaniu i.a. uczucie ciepła, wrażenie opuchnięcia, miejscowy obrzęk, parestezje.
Niezbyt często: zmniejszenie ciśnienia skurczowego, tachykardia, dusznica bolesna, nudności, wymioty, biegunka, reakcje alergiczne.
Rzadko: małopłytkowość, leukopenia, leukocytoza, splątanie, drgawki pochodzenia mózgowego, zaburzenia rytmu, niewydolność serca, obrzęk płuc, nieprawidłowa aktywność enzymów wątrobowych.
Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne.
Informacje dodatkowe:
W czasie podawania leku i.v. wzdłuż przebiegu nakłuwanej żyły może się pojawić zaczerwienienie skóry, ból i obrzęk, które ustępują po zmniejszeniu dawki lub zakończeniu wlewu.
Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.
Podawać i.v. lub i.a.; roztwór przygotować bezpośrednio przed podaniem.
I.v.
40 µg (2 amp. 20 µg) rozpuszczone w 50–250 ml 0,9% roztw. NaCl we wlewie ciągłym przez 2 h 2 ×/d lub 60 µg (3 amp. 20 µg lub 1 amp. 60 µg) rozpuszczone w 50–250 ml 0,9% roztw. NaCl we wlewie ciągłym przez 3 h 1 ×/d.
I.a.
Po rozpuszczeniu 1 amp. 20 µg w 50 ml 0,9% roztw. NaCl za pomocą pompy infuzyjnej podaje się 10 µg w ciągu 60–120 min. Jeśli zaistnieje taka konieczność, zwłaszcza w przypadku martwicy tkanek, dawkę można zwiększyć do 20 µg, o ile tolerancja leku jest zadawalająca.
Lek podaje się zwykle 1 ×/d.
Cewnik
W przypadku konieczności podawania leku przez cewnik założony na stałe w zależności od tolerancji leku oraz stanu chorego zaleca się dawkę 0,1–0,6 ng/kg mc./min podawaną za pomocą pompy infuzyjnej przez 12 h.
Zaburzenia czynności nerek lub serca
U chorych z niewydolnością nerek lub niewydolnością serca należy ograniczyć objętość płynów podawanych z preparatem do 50–100 ml/d, a lek zaleca się podawać i.v. za pomocą pompy infuzyjnej. Jeśli po 3 tyg. stosowania leku nie uzyska się korzystnego efektu, należy zaprzestać dalszego jego podawania. Całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 4 tyg.
Lek może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł