Wigabatryna

Wigabatryna jest lekiem przeciwpadaczkowym, substancją o podobnej budowie do neuroprzekaźnika hamującego – kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), czyli analogiem GABA. Mechanizm działania wigabatryny polega na łączeniu się w sposób nieodwracalny z enzymem rozkładającym GABA – aminotransferazą kwasu gamma-aminomasłowego, unieczynnianiu go w ten sposób i w efekcie końcowym zwiększaniu stężenia GABA w ośrodkowym układzie nerwowym.
Wskazaniami do stosowania wigabatryny są: leczenie skojarzone napadów padaczkowych częściowych, które mogą być wtórnie uogólnione lub nie, jeżeli wszystkie inne leki przeciwpadaczkowe stosowane w skojarzeniu nie są wystarczająco skuteczne lub są źle tolerowane oraz monoterapia (leczenie za pomocą jednego leku) napadów padaczkowych u niemowląt (zespół Westa – zespół napadów zgięciowych).
Po podaniu doustnym dobrze i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Nie wiąże się z białkami osocza. Wigabatryna nie jest metabolizowana w organizmie, wydalana jest w postaci niezmienionej, przede wszystkim przez nerki (ok. 70%). Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 5–8 h, wydłuża się u chorych z niewydolnością nerek i w podeszłym wieku. Stężenie leku w surowicy krwi nie jest bezpośrednio powiązane z efektem klinicznym, ponieważ czas działania wigabatryny zależy od szybkości ponownej syntezy aminotransferazy kwasu gamma-aminomasłowego.
U ok. 1/3 pacjentów przyjmujących wigabatrynę obserwowano nieodwracalne ubytki pola widzenia. Początek objawów obserwowano zwykle po kilku miesiącach lub latach stosowania. Dlatego wigabatrynę należy stosować po wykonaniu badania pola widzenia, a badanie to należy powtarzać regularnie co 6 mies. przez cały okres leczenia. W razie wystąpienia zaburzeń wzroku rozważyć odstawienie leku. Wigabatryna jest niezalecana u pacjentów z istniejącymi ubytkami pola widzenia o istotnym znaczeniu klinicznym.

Przeczytaj też artykuły

• Drgawki

Preparaty na rynku polskim zawierające wigabatryna