Ampicillin TZF - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Zakażenia wywołane przez wrażliwe bakterie (ostre i przewlekłe zakażenia układu moczowego, zakażenia dróg oddechowych, zakażenia przewodu pokarmowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie wsierdzia, profilaktyka okołoporodowa), jeśli podanie ampicyliny p.o. jest nieodpowiednie lub niemożliwe. Dorośli i dzieci >40 kg mc. Zakażenia układu moczowego i przewodu pokarmowego: 500 mg co 6 h. Rzeżączkowe zapalenie układu moczowego: 2 dawki po 500 mg w odstępie 12 h. Pozaszpitalne zapalenie płuc: 1–2 g co 6 h. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcyjne zapalenie wsierdzia i bakteriemia o etiologii enterokokowej: 2 g co 4 h. Profilaktyka okołoporodowa zakażeń S. agalactiae. 1. dawka 2 g i.v., następnie 1 g co 4 h do porodu; w przedwczesnym pęknięciu błon płodowych: 2 g i.v. co 4 h przez 48 h w skojarzeniu z erytromycyną, następnie zmienić leczenie na amoksycylinę. Dzieci <40 kg mc. W większości zakażeń – 12,5 mg/kg mc. co 6 h. Pozaszpitalne zapalenie płuc: 25–50 mg/kg mc. co 6 h. Zakażenia wczesne u noworodków: zwykle 100–200 mg/kg mc./d w 2–4 daw. podz. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: noworodki 0.–7. dż. – 150–300 mg/kg mc./d w 3 daw. podz., 8.–28. dż. – 300–400 mg/kg mc./d w 3–4 daw. podz.; niemowlęta i dzieci 300–400 mg/kg mc./d w 4–6 daw. podz.

Nadwrażliwość na ampicylinę lub inne antybiotyki β-laktamowe (penicyliny, cefalosporyny), mononukleoza zakaźna, białaczka limfatyczna.

Stosować w zakażeniach wywołanych przez wrażliwe bakterie, jeśli podanie ampicyliny p.o. jest nieodpowiednie lub niemożliwe. Podawać i.m. lub i.v. Dawka maks. dla dorosłych 14 g/d; dawka maks. dla dzieci 12 g/d. Leczenie należy kontynuować 48–72 h po ustąpieniu objawów (z wyjątkiem rzeżączki), a w przypadku zakażeń paciorkowcami β-hemolizującymi co najmniej przez 10 dni. U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów między dawkami; u osób poddawanych dializie należy podać dawkę uzupełniającą po dializie.