Digoxin WZF - roztwór do wstrzykiwań

Migotanie przedsionków z szybką czynnością komór w przebiegu niewydolności serca. Leczenie przewlekłej niewydolności serca, w przypadku gdy dominującym objawem jest zaburzenie czynności skurczowej, a zwłaszcza migotanie przedsionków. Leczenie niektórych nadkomorowych zaburzeń rytmu, zwłaszcza przewlekłego trzepotania i migotania przedsionków. Podawać we wlewie i.v. trwającym 10–20 min. Dawki leku należy ustalać indywidualnie, w zależności od wieku, masy ciała oraz czynności nerek. Podczas stosowania leku należy określać stężenie digoksyny w osoczu i modyfikować dawki w zależności od otrzymanych wyników.
Pacjenci nieprzyjmujący glikozydów nasercowych w ciągu ostatnich 2 tyg.
Dorośli i dzieci po 10. rż. Dawka nasycająca. 0,5–1 mg w zależności od wieku, masy ciała i czynności nerek. Dawkę nasycającą podać w daw. podz., przy czym 1. dawka powinna stanowić 50% całkowitej dawki nasycającej; kolejne – mniejsze – dawki podawać co 4–8 h, oceniając efekt kliniczny przed podaniem kolejnej dawki. Dawka podtrzymująca. Dawkę podtrzymującą można wyliczyć korzystając z wzoru: dawka podtrzymująca = (dawka nasycająca × %eliminowany na dobę)/100; %eliminowany na dobę = 14 + klirens kreatyniny skorygowany na 70 kg mc. lub 1,73m² pc./5. U większości chorych dawka podtrzymująca wynosi 125–250 µg/d, w przypadku nasilonych działań niepożądanych zaleca się mniejsze dawki – 62,5 µg/d, w niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie większych dawek. Dzieci do 10. rż. Dawka nasycająca. Wcześniaki <1,5 kg mc. 20 µg/kg mc./d, wcześniaki 1,5–2,5 kg mc. 30 µg/kg mc./d, noworodki i dzieci do 5 lat 35 µg/kg mc./d, dzieci 5–10 lat 25 µg/kg mc./d. Dawkę nasycającą podać w daw. podz., przy czym 1. dawka powinna stanowić 50% całkowitej dawki nasycającej; kolejne – mniejsze – dawki podawać co 4–8 h, oceniając efekt kliniczny przed podaniem kolejnej dawki. Dawka podtrzymująca. Podtrzymująca dawka dobowa dla wcześniaków powinna stanowić 20% całkowitej dawki nasycającej, a dla noworodków urodzonych o czasie i dzieci do 10. rż. 25%.
Pacjenci przyjmujący glikozydy naparstnicy w ciągu ostatnich 2 tyg.
U pacjentów otrzymujących glikozydy nasercowe w ciągu ostatnich 2 tyg. stosować mniejsze dawki nasycające.
W przypadku zmiany sposobu dawkowania z tabletek na roztwór do wstrzykiwań zmniejszyć dawkę o 33%.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne glikozydy nasercowe, okresowo występujący całkowity blok serca lub blok przedsionkowo-komorowy II stopnia, zwłaszcza z napadami Adamsa i Stokesa w wywiadzie, niemiarowość wywołana zatruciem glikozydami nasercowymi, niemiarowość nadkomorowa z dodatkową drogą przewodzenia przedsionkowo-komorowego (np. zespół WPW), kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory, chyba że występują migotanie przedsionków i niewydolność krążenia (zachować ostrożność), częstoskurcz komorowy, migotanie komór.