Epanutin parenteral - roztwór do wstrzykiwań

Stan padaczkowy lub powtarzające się w krótkich odstępach napady padaczkowe. Dorośli i młodzież w wieku od 13 lat. 230 mg (1 fiol.) z szybkością nieprzekraczającą 23 mg/min (0,5 ml/min). Jeśli drgawki nie ustąpią po 20–30 min, dawkę można powtórzyć. Po ustąpieniu drgawek można podawać 230 mg (1 fiol.) co 1,5–6 h. W celu uzyskania szybkiego nasycenia lekiem można podać maks. dawkę 17 mg/kg mc./d. Dzieci w wieku do 12 lat. 1. dnia – maks. 30 mg/kg mc., 2. dnia – maks. 20 mg/kg mc., 3. dnia maks. 10 mg/kg mc.
Zapobieganie drgawkom po operacjach neurochirurgicznych i/lub urazach głowy. Dorośli i młodzież w wieku od 13 lat. 230–460 mg/d (1–2 fiol./d) we wstrzyknięciach i.v. z szybkością nieprzekraczającą 23 mg/min (0,5 ml/min). Dzieci do 12 lat. 5–6 mg/kg mc./d z szybkością wstrzyknięcia zmniejszoną odpowiednio do masy ciała i wieku.
Ostre zaburzenia rytmu serca w przypadku leczenia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu serca lub w przebiegu zatrucia glikozydami nasercowymi, przy znieczuleniu ogólnym, w operacjach kardiochirurgicznych, podczas cewnikowania serca i defibrylacji. 3,5–5 mg/kg mc. we wstrzyknięciach i.v., w razie potrzeby dawkę powtórzyć; zwykle wystarczająca jest dawka 700–1000 mg/d, z szybkością 30–50 mg/min. Podawanie leku ograniczyć do sytuacji wymagających nagłej pomocy. Stosować jedynie w przypadkach, gdy nie nastąpiła poprawa kliniczna po podaniu innego leku przeciwarytmicznego lub gdy istnieje jakikolwiek czynnik uniemożliwiający podanie innego leku. Fenytoina nie zwiększa przeżywalności u chorych z komorowymi zaburzeniami rytmu serca.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne pochodne hydantoiny, blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, bradykardia zatokowa, zespół Adamsa i Stokesa. Nie podawać dotętniczo. Nie stosować równolegle z delawirdyną ze względu na ryzyko utraty odpowiedzi wirologicznej oraz wykształcenia oporności na delawirdynę lub inne leki z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy.

Podawać wyłącznie i.v. w powolnym wstrzyknięciu lub wlewie. Dawki podano w przeliczeniu na fenytoinę. Szybkość podawania nie powinna przekraczać 50 mg/min u dorosłych, 1–3 mg/kg mc./min u noworodków oraz 1–3 mg/kg mc./min (maks. 50 mg/min) u dzieci. Podczas stosowania fenytoiny konieczne jest monitorowanie zapisu EKG, ciśnienia tętniczego, stanu neurologicznego oraz regularne badanie stężenia leku w osoczu. Chorego należy obserwować w kierunku objawów depresji oddechowej. Zakres stężeń terapeutycznych wynosi 10–20 µg/ml. Przy stężeniach >25 µg/ml mogą wystąpić objawy toksyczności. Czas trwania leczenia zależy od choroby podstawowej i jej przebiegu; jest nieograniczony pod warunkiem dobrej tolerancji. U osób w podeszłym wieku może być konieczne zmniejszenie dawki lub częstości podawania.