Flumazenil B. Braun - roztwór do wstrzykiwań

Całkowite lub częściowe znoszenie działania pochodnych benzodiazepiny: wyprowadzanie ze znieczulenia ogólnego wywoływanego i/lub podtrzymywanego pochodnymi benzodiazepiny u hospitalizowanych pacjentów, znoszenie sedatywnego działania pochodnych benzodiazepiny stosowanych w krótkotrwałych zabiegach diagnostycznych i terapeutycznych u pacjentów ambulatoryjnych lub hospitalizowanych. Wybiórcze znoszenie ośrodkowego działania pochodnych benzodiazepiny w celu przywrócenia czynności oddechowej. Diagnostyka oraz leczenie przedawkowań i zatruć wywołanych wyłącznie lub głównie przez pochodne benzodiazepiny. Dorośli. Początkowo 0,2 mg (w intensywnej terapii 0,3 mg) i.v. w ciągu 15 s, w razie konieczności można podawać dalsze dawki 0,1 mg co 60 s, nie przekraczając dawki całkowitej 1 mg (w intensywnej terapii 2 mg). W przypadku nawracającej senności można podać lek we wlewie i.v. z szybkością 0,1–0,4 mg/h. Wlew powinien być przerywany co 6 h w celu sprawdzenia, czy nie nastąpił nawrot sedacji. Jeśli po zastosowaniu powtarzanych dawek nie następuje istotna poprawa stanu świadomości lub czynności oddechowej, należy przypuszczać, że ich przyczyną nie jest działanie pochodnych benzodiazepiny. Dzieci 1.–17. rż. w znoszeniu sedatywnego działania pochodnych benzodiazepiny. Początkowo 0,01 mg/kg mc. (nie więcej niż 0,2 mg) i.v. w ciągu 15 s, gdy po 45 s nie uzyskano pożądanego stanu świadomości, można podać kolejną taką samą dawkę i.v., w razie konieczności można podawać dalsze dawki 0,01 mg/kg mc. (nie więcej niż 0,2 mg) co 60 s, nie przekraczając dawki całkowitej 0,05 mg/kg mc. (nie więcej niż 1 mg).

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować u osób, którym pochodne benzodiazepiny podano w związku z leczeniem stanu potencjalnie zagrażającego życiu (np. kontrola ciśnienia śródczaszkowego, stan padaczkowy).