Polcortolon - tabletki

Niewydolność kory nadnerczy pierwotna (choroba Addisona) lub wtórna. Dorośli. Zwykle początkowo 4–12 mg/d w skojarzeniu z mineralokortykosteroidami. Dzieci. 0,117 mg/kg mc./d lub 3,3 mg/m² pc./d 1 ×/d lub w daw. podz.
Zespół nadnerczowo-płciowy (zaleca się suplementację sodu, niekiedy lek stosuje się w skojarzeniu z mineralokortykosteroidami). Hiperkalcemia związana z chorobą nowotworową. Nieropne zapalenie tarczycy. Dawkowanie indywidualne.
Choroby reumatyczne – jako leczenie wspomagające w stanach zaostrzenia w chorobach takich jak: zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, RZS, młodzieńcze RZS (w przypadkach niepoddających się innym metodom leczenia), łuszczycowe zapalenie stawów, ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej, nieswoiste ostre zapalenie pochewki ścięgna, ostre dnawe zapalenie stawów. Dorośli. Początkowo zwykle 8–16 mg/d, niekiedy stosuje się większe dawki.
Ostre reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego. Dorośli. Początkowo zwykle 20–60 mg/d, następnie dawkę zmniejszyć. Leczenie podtrzymujące trwa zwykle 6–8 tyg., rzadko do 3 mies.
Toczeń rumieniowaty układowy. Dorośli. Początkowo zwykle 20–32 mg/d, następnie dawkę zmniejszyć. W przypadku ciężkich objawów podaje się większe dawki początkowe (≥48 mg/d) i podtrzymujące.
Choroby skóry i błon śluzowych: złuszczające zapalenie skóry, opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry, ciężki rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa i Johnsona), ziarniniak grzybiasty, pęcherzyca, ciężka łuszczyca. Dorośli. Początkowo zwykle 8–16 mg/d. Czas leczenia podtrzymującego zależy od reakcji chorego na lek.
Choroby alergiczne o ciężkim przebiegu, oporne na inne metody leczenia: całoroczny lub sezonowy alergiczny nieżyt nosa, kontaktowe zapalenie skóry, AZS, choroba posurowicza, astma oskrzelowa. Dorośli. W całorocznym lub sezonowym alergicznym nieżycie nosa 8–12 mg/d, w przypadkach niepoddających się leczeniu może być konieczne zastosowanie większych dawek. W astmie oskrzelowej 8–16 mg/d. W alergicznym nieżycie nosa i w astmie oskrzelowej podawanie kortykosteroidów w celu łagodzenia ostrych stanów i długotrwałym leczeniu jest zalecane rzadko. W kontaktowym zapaleniu skóry i AZS krótkotrwale 8–16 mg/d, jako uzupełnienie leczenia miejscowego.
Choroby oka (ciężkie ostre i przewlekłe stany alergiczne i zapalne); zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie naczyniówki i siatkówki, rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka, zapalenie nerwu wzrokowego, współczulne zapalenie naczyniówki, zapalenie przedniego odcinka oka, alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki (niezwiązane z zakażeniem wirusem opryszczki lub zakażeniem grzybiczym). Dorośli. Początkowo 12–40 mg/d.
Choroby układu oddechowego: beryloza, zespół Löfflera, zachłystowe zapalenie płuc, objawowa sarkoidoza, piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc (z jednoczesnym leczeniem przeciwprątkowym). Dorośli. 16–48 mg/d.
Niedokrwistość hemolityczna nabyta (autoimmunologiczna), niedokrwistość aplastyczna wrodzona, erytroblastopenia (niedobór erytroblastów w szpiku), małopłytkowość wtórna u dorosłych, idiopatyczna plamica małopłytkowa dorosłych. Dorośli. 16–60 mg/d. Po uzyskaniu odpowiedzi klinicznej dawkę należy stopniowo zmniejszać do najmniejszej skutecznej dawki. W przypadku sytuacji stresowych (zabieg chirurgiczny, zakażenia, uraz) może być konieczne zwiększenie dawki.
Białaczki i chłoniaki u dorosłych. 16–40 mg/d, niekiedy w białaczce 100 mg/d.
Ostre białaczki u dzieci. 1–2 mg/kg mc./d. Poprawę kliniczną obserwuję się w 6.–21. dniu leczenia, leczenie trwa 4–6 tyg.
Obrzęki – wywoływanie diurezy lub remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez uremii, typu idiopatycznego lub w przebiegu tocznia rumieniowatego. Dorośli. 16–20 mg/d, niekiedy 4–48 mg/d. Diureza pojawia się zwykle 14. dnia, leczenie kontynuować do ustąpienia objawów.
Gruźlicze zapalenie opon mózgowych z blokiem podpajęczynówkowym lub blokiem zagrażającym (razem z właściwym leczeniem przeciwgruźliczym). Dorośli. 32–48 mg 1 ×/d lub w daw. podz.
Gorączka reumatyczna, niereumatyczne zapalenie mięśnia sercowego, ostre gośćcowe zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie nadkłykcia, pourazowe zapalenie kości i stawów, zapalenie błony maziowej u pacjentów z zapaleniem kości i stawów, ciężkie łojotokowe zapalenie skóry, choroba posurowicza, reakcje nadwrażliwości na leki, półpasiec oczny, alergiczne owrzodzenie brzeżne rogówki, stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Leśniowskiego i Crohna, włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego. Dawkowanie ustalać indywidualnie, u dorosłych zwykle 4–48 mg/d.

Choroby układu endokrynnego:
- niewydolność kory nadnerczy pierwotna (choroba Addisona) i wtórna (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon, syntetyczne analogi mogą być stosowane z mineralokortykosteroidami);
- zespół nadnerczowo-płciowy (wrodzony, hiperplazja nadnerczy), leczenie stosuje się w celu zahamowania wirylizacji spowodowanej nadmiernym wytwarzaniem androgenu w nadnerczach, zaleca się podawanie sodu, u niektórych chorych może być konieczne także podawanie mineralokortykosteroidów;
- hiperkalcemia związana z chorobą nowotworową;
- nieropne zapalenie tarczycy.

Choroby reumatyczne - jako leczenie wspomagające w stanach zaostrzenia, w chorobach takich jak:
- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa;
- łuszczycowe zapalenie stawów;
- reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (w przypadkach nie poddających się innym metodom leczenia);
- gorączka reumatyczna;
- ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej;
- pourazowe zapalenie kości i stawów;
- zapalenie nadkłykcia;
- nieswoiste ostre zapalenie pochewki ścięgna;
- ostre dnawe zapalenie stawów;
- zapalenie błony maziowej u pacjentów z zapaleniem kości i stawów.

Kolagenozy (w okresach zaostrzenia lub w niektórych przypadkach jako leczenie podtrzymujące):
- reumatyczne lub niereumatyczne zapalenie mięśnia sercowego;
- ostre gośćcowe zapalenie mięśnia sercowego;
- toczeń rumieniowaty układowy.

Choroby skóry i błon śluzowych:
- złuszczające zapalenie skóry;
- opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry;
- ciężkie łojotokowe zapalenie skóry;
- ciężki rumień wielopostaciowy (zespół Stevens-Johnsona);
- ziarniniak grzybiasty;
- pęcherzyca;
- ciężka łuszczyca.

Choroby alergiczne o ciężkim przebiegu, oporne na inne metody leczenia:
- całoroczny lub sezonowy alergiczny nieżyt nosa oporny na inne leki;
- kontaktowe zapalenie skóry;
- atopowe zapalenie skóry;
- choroba posurowicza;
- reakcje nadwrażliwości na leki;
- astma oskrzelowa.

Choroby oka (ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne):
- zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego;
- zapalenie naczyniówki i siatkówki;
- rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka;
- zapalenie nerwu wzrokowego;
- współczulne zapalenie naczyniówki;
- zapalenie przedniego odcinka oka;
- alergiczne zapalenie spojówek;
- zapalenie rogówki (nie związane z zakażeniem wirusem opryszczki lub zakażeniem grzybiczym);
- półpasiec oczny;
- alergiczne owrzodzenie brzeżne rogówki.

Choroby układu oddechowego:
- beryloza;
- zespół Löfflera;
- zachłystowe zapalenie płuc;
- objawowa sarkoidoza;
- piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc (z jednoczesnym leczeniem przeciwprątkowym).

Choroby układu krwiotwórczego:
- niedokrwistość hemolityczna nabyta (autoimmunologiczna);
- niedokrwistość aplastyczna wrodzona;
- erytroblastopenia (niedobór erytroblastów w szpiku);
- małopłytkowość wtórna u dorosłych;
- idiopatyczna plamica małopłytkowa dorosłych.

Choroby nowotworowe (jako leczenie paliatywne, łącznie z odpowiednim leczeniem przeciwnowotworowym):
- białaczki i chłoniaki u dorosłych;
- ostra białaczka u dzieci.

Obrzęki
- w celu wywołania diurezy lub remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez uremii, typu idiopatycznego lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.

Choroby przewodu pokarmowego (w okresach zaostrzenia; długotrwałe leczenie jest niewskazane):
- wrzodziejące zapalenie okrężnicy;
- choroba Crohna.

Choroby neurologiczne:
- stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia.

Inne:
- gruźlicze zapalenie opon mózgowych z blokiem podpajęczynówkowym lub blokiem zagrażającym, jeśli jest stosowany razem z właściwym leczeniem przeciwgruźliczym.
- włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, układowe zakażenia grzybicze, stosowanie szczepionek zawierających żywe wirusy, okres karmienia piersią.

Podawać p.o., zwykle 1 ×/d rano. W przypadku stosowania dłuższego niż kilka dni lek odstawiać stopniowo. U dzieci w innych wskazaniach niż niewydolność kory nadnerczy i ostra białaczka zwykle 0,416–1,7 mg/kg mc./d lub 12,5–50 mg/m² pc./d 1 ×/d lub w daw. podz. Szczegółowe informacje dotyczące wskazań, dawkowania i podawania – patrz: zarejestrowane materiały producenta.