Invokana - tabletki powlekane

Doustny lek przeciwcukrzycowy. Lek powoduje wydalanie glukozy z moczem i w ten sposób wpływa na zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący).

Preparat zawiera substancję kanagliflozyna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Invokana
tabletki powlekane; 100 mg; 10 tabl.
Mundipharma A/S
41,04 zł
Invokana
tabletki powlekane; 100 mg; 30 tabl.
Mundipharma A/S
180,97 zł
Invokana
tabletki powlekane; 300 mg; 30 tabl.
Mundipharma A/S
212,76 zł

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Invokana - tabletki powlekane?

Substancją czynną preparatu jest kanagliflozyna, doustny lek przeciwcukrzycowy. Kanagliflozyna stosowana jest w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Hamuje aktywność specyficznego białka odpowiedzialnego za transport glukozy przez błonę komórkową, tzw. kotransportera glukozy zależnego od jonów sodowych (SGLT2). Transporter SGLT2 znajduje się wyłącznie w cewkach nerkowych i jest odpowiedzialny za wchłanianie zwrotne glukozy z powstającego moczu z powrotem do krwi. Hamując aktywność SGLT2 kanagliflozyna zmniejsza zwrotne wchłanianie glukozy i powoduje wydalanie glukozy z moczem, co prowadzi do zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Kanagliflozyna może także w niewielkim stopniu hamować jelitowy transporter glukozy SGLT1, odpowiedzialny za wchłanianie glukozy z jelit. Nie powoduje jednak zaburzeń wchłaniania glukozy.

Ilość glukozy wydalanej z moczem podczas leczenia zależy od jej stężenia we krwi i od czynności nerek (stopnia filtracji kłębuszkowej GFR). Skuteczność leku (dobowe wydalanie glukozy z moczem) zmniejsza się wraz z nasileniem niewydolności nerek. Lek powoduje także zwiększenie objętości wydalanego moczu, co wiąże się z jednoczesnym nieznacznym zmniejszeniem ciśnienia tętniczego (widoczne u osób z bardzo dużym stężeniem glukozy we krwi). Kanagliflozyna poprawia kontrolę glikemii zarówno na czczo, jak i po posiłku. Lek działa niezależnie od insuliny.

Po podaniu doustnym kanagliflozyna szybko się wchłania. Stężenie maksymalne uzyskiwane jest w ciągu 1–2 godzin po przyjęciu leku. Wydalanie glukozy z moczem następuje po podaniu pierwszej dawki leku i utrzymuje się przez 24 godziny, do podania kolejnej dawki leku. Kanagliflozyna wiąże się w około 99% z białkami osocza. Metabolizowana poprzez wiązanie z kwasem glukuronowym. Wydalana z moczem i z kałem.

Kiedy stosować Invokana - tabletki powlekane?

Preparat jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, w celu poprawy kontroli glikemii, jako leczenie wspomagające dietę i ćwiczenia fizyczne:

• w monoterapii, gdy nie można stosować metforminy ze względu na brak tolerancji lub z powodu przeciwwskazań

• w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.

Kiedy nie stosować preparatu Invokana - tabletki powlekane?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Invokana - tabletki powlekane?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Skuteczność działania preparatu zależy od czynności nerek i zmniejsza się wraz z narastaniem zaburzeń ich czynności. U chorych z ciężką niewydolnością nerek skuteczność preparatu jest znikoma. Zaburzenia czynności nerek sprzyjają dodatkowo nasileniu działań niepożądanych preparatu. U osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 60 ml/min nie należy stosować dawki większej niż 100 mg 1 raz na dobę. U osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min nie należy rozpoczynać stosowania preparatu.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz przynajmniej raz w roku w trakcie leczenia zalecana jest kontrola czynności nerek. Kontrola czynności nerek jest także zalecana przed rozpoczęciem stosowania innych leków mogących wpływać na czynność nerek, a następnie okresowo.

Preparat wpływa na zwiększenie objętości moczu, co może prowadzić do zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej i powodować objawowe niedociśnienie tętnicze. Niekiedy mogą wystąpić zawroty głowy związane ze zmianą pozycji ciała, niedociśnienie ortostatyczne i niedociśnienie tętnicze (częściej podczas stosowania dawki 300 mg na dobę).

Należy zachować ostrożność u chorych, u których obniżenie ciśnienia tętniczego może stanowić zagrożenie, w tym u chorych z chorobą serca, z zaburzeniami czynności nerek, przyjmujących leki przeciwnadciśnieniowe lub moczopędne, zagrożonych wystąpieniem niedociśnienia tętniczego, u których w przeszłości występowało niedociśnienie tętnicze oraz u osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia).

Nie zaleca się stosowania preparatu przez chorych przyjmujących leki moczopędne ani chorych z nadmierna utratą płynów (np. z biegunką czy wymiotami). Przed rozpoczęciem leczenia kanagliflozyną u chorych z hipowolemią należy uzupełnić płyny. Wszelkie objawy nadmiernej utraty płynów należy zgłaszać lekarzowi.

Jeżeli w trakcie stosowania preparatu wystąpią stany mogące prowadzić do niedoboru płynów (np. biegunka, wymioty), należy ściśle kontrolować stan nawodnienia organizmu (badania fizykalne, kontrola ciśnienia tętniczego, badania laboratoryjne w tym testy czynności nerek) oraz stężenie elektrolitów. Jeżeli wystąpi niedobór płynów, należy przerwać stosowanie preparatu (po wcześniejszej konsultacji z lekarzem) do czasu uzyskania stanu prawidłowego nawodnienia organizmu i wyrównania parametrów. Jeżeli lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu, należy częściej monitorować stężenie glukozy we krwi.

Należy zachować ostrożność ponieważ w okresie stosowania preparatu może wystąpić związana z cukrzycą kwasica ketonowa. Każdorazowo przed rozpoczęciem stosowania preparatu, lekarz oceni indywidualne ryzyko jej wystąpienia i podejmie decyzję czy właściwe jest rozpoczynanie stosowania kanagliflozyny.

Kwasica ketonowa jest stanem zagrożenia życia. Można podejrzewać jej wystąpienie w przypadku pojawienia się niespecyficznych objawów, takich jak: nudności, wymioty, jadłowstręt, ból brzucha, wzmożone pragnienie, zaburzenia oddychania, splątanie, silne zmęczenie lub senność. W przypadku wystąpienia ww. objawów, niezależnie od wartości stężenia glukozy we krwi, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

U chorych z podejrzeniem kwasicy ketonowej lub z jej potwierdzeniem należy niezwłocznie przerwać stosowanie preparatu i nie zaleca się ponownego jego stosowania.

Stosowanie preparatu u chorych hospitalizowanych z powodu poważnej operacji chirurgicznej lub ostrego stanu chorobowego powinno zostać przerwane, ponieważ w powyższych sytuacjach ryzyko kwasicy ketonowej zwiększa się. Po ustabilizowaniu się stanu chorego, lekarz podejmie decyzję czy dalsze stosowanie leku może być kontynuowane.

Preparat należy stosować ostrożnie u chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia związanej z cukrzycą kwasicy ketonowej. Zwiększone ryzyko jej wystąpienia może w szczególności dotyczyć chorych:

• z niedoborem czynnościowym komórek beta (np. chorzy na cukrzycę typu 2 z małym stężeniem peptydu C lub utajoną, autoimmunologiczną cukrzycą dorosłych, chorzy z zapaleniem trzustki w wywiadzie)

• w stanach sprzyjających ciężkiemu odwodnieniu

• niedożywionych, ograniczających spożywanie pokarmów, głodzonych

• po zmniejszeniu dawek insuliny

• ze zwiększonym zapotrzebowaniem na insulinę z powodu ostrego stanu chorobowego, zabiegu chirurgicznego lub nadużywania alkoholu.

Cukrzyca typu 2:

W przypadku stosowania preparatu u chorych na cukrzycę typu 2 rzadko możliwe jest wystąpienie kwasicy ketonowej związanej z cukrzycą (w tym przypadki zakończone zgonem).

Cukrzyca typu 1:

Nie należy stosować preparatu (kanagliflozyna) u chorych na cukrzycę typu 1.

U wszystkich chorych na cukrzycę istotna jest profilaktyczna pielęgnacja stóp. Zaobserwowano, że stosowanie kanagliflozyny może mieć związek ze zwiększoną częstością amputacji w obrębie kończyn dolnych (szczególnie palców i śródstopia). Nie wiadomo, czy dotyczy to wszystkich leków z tej grupy. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu lekarz rozważy jakie czynniki ryzyka amputacji występują u chorego. W razie wystąpienia owrzodzenia skóry kończyny dolnej, zakażenia, bólu kości, martwicy lub innych niepokojących stanów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Rzadko stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem martwiczego zapalenia powięzi krocza (zgorzel Fourniera). Wystąpienie takiego działania niepożądanego może stanowić zagrożenie życia i wymaga pilnej interwencji chirurgicznej i leczenia z zastosowaniem antybiotyków. Należy pilnie skonsultować się z lekarzem, jeżeli wystąpi zespół objawów obejmujących: ból, wrażliwość na dotyk, rumień, obrzęk w okolicy zewnętrznych narządów płciowych lub krocza z równoczesną gorączką lub uczuciem rozbicia. Martwicze zapalenie powięzi krocza może być poprzedzone zakażeniem narządów układu moczowo-płciowego lub ropniem krocza. Podejrzenie wystąpienia martwiczego zapalenia powięzi krocza wymaga przerwania stosowanie preparatu i pilnej konsultacji lekarskiej.

W okresie leczenia może niekiedy wystąpić zwiększenie hematokrytu. Należy zachować ostrożność u chorych ze zwiększonym hematokrytem przed rozpoczęciem leczenia.

U osób po 65. roku życia ryzyko zaburzeń czynności nerek jest zwiększone. W tej grupie wiekowej zwiększa się też ryzyko wystąpienia niedoboru płynów (zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej) i związanego z tym niedociśnienia tętniczego. U chorych po 75. roku życia częściej występują działania niepożądane związane z nadmierną utratą płynów, w tym zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze.

Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia grzybiczych zakażeń narządów płciowych.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem zakażeń układu moczowego, w tym przypadków odmiedniczkowego zapalenia nerek. W przypadku podejrzenia zakażeń dróg moczowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem; konieczne może być czasowe zaprzestanie stosowania preparatu.

Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania preparatu u chorych z ciężką niewydolnością serca (IV stopień wg NYHA) a doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania preparatu u chorych z niewydolnością serca III stopnia wg NYHA jest ograniczone.

U chorych stosujących preparat badania laboratoryjne wskazują na obecność glukozy w moczu, co jest skutkiem działania preparatu bezpośrednio wynikającym z mechanizmu jego działania.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie stwierdzono istotnego wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy jednak wziąć pod uwagę, że preparat może powodować wystąpienie hipoglikemii, jeżeli stosowany jest w skojarzeniu z insuliną lub lekiem zwiększającym jej wydzielanie (np. pochodną sulfonylomocznika). W przypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, w tym szybkość reakcji może być zaburzona. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn.

Ponadto preparat może powodować wystąpienie działań niepożądanych (takich jak np. zawroty głowy po zmianie pozycji ciała) związanych ze zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej.

Dawkowanie preparatu Invokana - tabletki powlekane

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Początkowo 100 mg 1 raz na dobę, w przypadku dobrej tolerancji, u chorych z klirensem kreatyniny 60 ml/min lub większym, o ile będzie potrzebna lepsza kontrola glikemii, lekarz może zwiększyć dawkę do 300 mg 1 raz na dobę.

U osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 60 ml/min nie stosować dawki większej niż 100 mg na dobę.

Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki u chorych po 75. roku życia, z chorobami układu sercowo-naczyniowego i u tych chorych, u których zwiększenie diurezy może stanowić ryzyko. U chorych ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową należy uzupełnić płyny przed rozpoczęciem stosowania preparatu.

Jeżeli preparat stosowany jest w skojarzeniu z insuliną lub lekiem zwiększającym jej wydzielanie (np. pochodną sulfonylomocznika), aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii, konieczne może być zmniejszenie stosowanej dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika.

Szczególne grupy chorych:

Ustalając dawkę u chorych w podeszłym wieku (po 65. roku życia) lekarz weźmie pod uwagę czynność nerek oraz ryzyko nadmiernej utraty płynów w tej grupie wiekowej.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek, z klirensem kreatyniny mniejszym niż 60 ml/min nie stosować dawki większej niż 100 mg na dobę. Jeżeli wymagana będzie dodatkowa kontrola glikemii, lekarz może zalecić dodatkowe stosowanie innych leków przeciwcukrzycowych. U chorych z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min nie należy rozpoczynać stosowania preparatu. Jeżeli u chorych już stosujących kanagliflozynę, wartości klirensu kreatyniny będą utrzymywały się mniejsze niż 30 ml/min, należy kontynuować stosowanie preparatu w dawce 100 mg na dobę.

Nie ma konieczności modyfikacji dawki u chorych z łagodnymi albo umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować preparatu.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia.

Sposób przyjmowania:

Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, najlepiej przed pierwszym posiłkiem. Tabletki należy połykać w całości (nie kruszyć, nie rozgryzać).

Czy można stosować Invokana - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie stosować preparatu u kobiet w ciąży.

W przypadku planowania ciąży lub zajścia w ciążę podczas leczenia, należy przerwać stosowanie preparatu i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, który zaleci stosowanie innych leków przeciwcukrzycowych.

Nie stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Preparat może nasilać działanie leków moczopędnych i tym samym może zwiększać ryzyko odwodnienia i niedociśnienia tętniczego.

Jeżeli preparat stosowany jest w skojarzeniu z insuliną lub lekiem zwiększającym jej wydzielanie (np. pochodną sulfonylomocznika) konieczne może być zmniejszenie stosowanej dawki tych leków, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii.

Równoległe stosowanie leków silnie zwiększających aktywność izoenzymów cytochromu P450 oraz różnych białek transportowych (takich jak np. karbamazepina, ryfampicyna, fenytoina, fenobarbital, rytonawir, efawirenz, ziele dziurawca) może powodować zmniejszenie ekspozycji na kanagliflozynę i może mieć znaczenie klinicznie (przyczyniać się do zmniejszenia skuteczności kanagliflozyny).

Należy unikać równoległego stosowania leków o znanym działaniu aktywującym enzymy UGT (ryzyko zmniejszenia skuteczności działania kanagliflozyny). Jeśli konieczne jest ich równoległe stosowanie, należy kontrolować glikemię; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie kanagliflozyny lub zaleci stosowanie dodatkowych leków hipoglikemizujących.

Cholestyramina może wpływać na wchłanianie kanagliflozyny i powodować zmniejszenie ekspozycji na kanagliflozynę. Kanagliflozynę należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed lub 4–6 godzin po podaniu preparatów wiążących kwasy żółciowe.

Równoległe stosowanie metforminy, hydrochlorotiazydu, doustnych środków antykoncepcyjnych, cyklosporyny czy probenecydu nie wpływa na farmakokinetykę kanagliflozyny.

Kanagliflozyna może powodować znaczące klinicznie zmiany farmakokinetyki digoksyny. Konieczne jest monitorowanie chorych otrzymujących digoksynę lub inne glikozydy nasercowe.

Kanagliflozyna może powodować zwiększenie stężenia dabigatranu; należy obserwować chorych, czy nie występują u nich krwawienia lub niedokrwistość.

Kanagliflozyna nie powoduje znaczących klinicznie zmian farmakokinetyki simwastatyny (obserwowane zwiększenie ekspozycji na simwastatynę nie jest uznawane za istotne klinicznie).

Kanagliflozyna nie wykazuje klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę metforminy, doustnych środków antykoncepcyjnych, glibenklamidu, paracetamolu, hydrochlorotiazydu oraz warfaryny.

Nie zaleca się kontrolowania glikemii z wykorzystaniem oznaczenia 1,5-AG (anhydroglucitolu), ponieważ wyniki nie są wiarygodne u chorych przyjmujących kanagliflozynę.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Invokana - tabletki powlekane?

Jak każdy lek, również Invokana może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: hipoglikemia u osób stosujących równolegle z preparatem insulinę lub pochodne sulfonylomocznika, zakażenia grzybicze sromu i pochwy oraz inne zakażenia grzybicze kobiecych narządów płciowych. Często: zapalenie żołędzi prącia i powiązane zakażenia narządów płciowych, zakażenia układu moczowego (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek i posocznica moczopochodna), wielomocz, częstomocz, zaparcie, wzmożone pragnienie, nudności, nieprawidłowe stężenie trójglicerydów i cholesterolu we krwi (dyslipidemia), zwiększony hematokryt. Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, omdlenie, odwodnienie, nadwrażliwość na światło, wysypka, pokrzywka, amputacje w obrębie kończyn dolnych, złamania kości, niewydolność nerek (skutkiem nadmiernej utraty płynów), zwiększenie stężenia kreatyniny, mocznika, potasu i fosforanów we krwi. Rzadko kwasica ketonowa związana z cukrzycą, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne. Z nieznaną częstością może wystąpić martwicze zapalenie powięzi krocza (zgorzel Fourniera).

U osób po 65. roku życia ryzyko działań niepożądanych ze strony nerek jest zwiększone. W tej grupie wiekowej zwiększa się też ryzyko wystąpienia niedoboru płynów i związanego z tym niedociśnienia tętniczego.

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta