medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Tygecyklina – jest to antybiotyk należący do grupy antybiotyków glicylocyklinowych, o budowie podobnej do budowy tetracyklin. Mechanizm działania tych antybiotyków polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką rybosomalną 30S i jej blokowaniu (rybosom jest to element komórki, służący do wytwarzania białek, zbudowany z dwóch podjednostek – dużej 50S i małej 30S). Ponieważ dochodzi do zahamowania rozwoju komórki, z nie jej zabicia, mówimy, że tygecyklina jest antybiotykiem bakteriostatycznym. Tetracykliny charakteryzują się szerokim spektrum działania, czyli wykazują aktywność wobec wielu gatunków bakterii.
Antybiotyki tetracyklinowe mają zdolność łączenia się z jonami metali dwu- i trój wartościowymi (np. sol wapnia, żelaza, glinu i magnezu). Połączenia takie są bardzo trudno rozpuszczalne w wodzie, praktycznie nie wchłaniają się z przewodu pokarmowego i tym samym pozbawione są działania farmakologicznego. Dlatego tetracyklin nie należy podawać równocześnie z preparatami zawierającymi jony metali lub pokarmem bogatym w związki tych metali. Tego rodzaju preparaty lub pokarmy powinny być przyjmowane w odstępie co najmniej 2 godzin od przyjęcia antybiotyku. Zalecenia te nie dotyczą jednak tygecykliny, ponieważ jest ona podawana pozajelitowo.
Trudno rozpuszczalne kompleksy z wapniem mogą tworzyć się również w narządach zawierających dużo jonów wapnia, np. kościach i zębach, szczególnie w okresie ich wzrostu. Stosowanie tetracyklin w okresie rozwoju zębów (ostatni trymestr ciąży, wczesne dzieciństwo) może skutkować przebarwieniem i uszkodzeniem zębów, zaś stosowanie u niemowląt może powodować hamowanie wzrostu kości. Antybiotyki z grupy glicylocyklin mają podobną budowę chemiczną do antybiotyków tetracyklinowych, dlatego stosowanie tygecykliny w okresie rozwoju zębów może być związane z ich trwałym przebarwieniem.
Aby antybiotyk zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia drobnoustroju chorobotwórczego, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany mikroorganizm jest wrażliwy na antybiotyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na antybiotyk. Oporność na antybiotyk może być wrodzona lub nabyta w wyniku mutacji genetycznej bakterii i selekcji szczepów opornych czy poprzez przekazywanie genów oporności między komórkami bakteryjnymi (jest to tzw. transfer horyzontalny). Oporność na antybiotyki tetracyklinowe może opierać się na trzech mechanizmach i wiązać ze zmniejszeniem kumulacji leku (zmniejszenie zdolności penetracji leku do wnętrza komórki bakteryjnej lub aktywne usuwanie antybiotyku z komórki bakteryjnej na zewnątrz), produkcją białek rybosomalnych wypierających lek z połączenia z podjednostką 30S lub z inaktywacją enzymatyczną. Tygecyklina jest w stanie pokonać niektóre mechanizmy oporności na tetracykliny.
Tygecyklina stosowana jest w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich oraz powikłanych zakażeń w obrębie jamy brzusznej.
Ponieważ lek podawany jest dożylnie, jego dostępność biologiczna wynosi 100%. Biologiczny okres półtrwania po podaniu wielu dawek wynosi ok. 42 h, przy czym występuje zmienność osobnicza. Wydalanie następuje głównie z żółcią w postaci niezmienionej (59%), dodatkowe drogi eliminacji stanowią glukuronidacja oraz wydalanie przez nerki w postaci niezmienionej (33%).
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
