Anvildis - tabletki

Leczenie dorosłych z cukrzycą typu 2: (1) w monoterapii, gdy dieta i aktywność fizyczna nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii oraz stosowanie metforminy jest niedopowiednie z powodu przeciwwskazań lub nietolerancji; (2) w skojarzeniu z metforminą u pacjentów, u których podawanie maks. tolerowanej dawki metforminy w monoterapii nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii; (3) w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika, u pacjentów, u których podawanie maks. tolerowanej dawki pochodnej sulfonylomocznika w monoterapii nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii, oraz u których nie można stosować metforminy z powodu przeciwwskazań lub nietolerancji; (4) w skojarzeniu z pochodną tiazolidynodionu u pacjentów, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana oraz u których nie ma przeciwwskazań do stosowania pochodnej tiazolidynodionu; (5) w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika i metforminą w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz stosowanie dwulekowej terapii tymi lekami nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii; (6) w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz podawnaie insuliny w ustalonej dawce nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii. P.o., niezależnie od posiłków. W monoterapii, w skojarzeniu z metforminą, pochodną tiazolidynodionu, metforminą z pochodną sulfonylomocznika lub w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) zalecana dawka wynosi 50 mg 2 ×/d, rano i wieczorem. W leczeniu skojarzonym z pochodną sulfonylomocznika 50 mg 1 ×/d rano, w tym przypadku, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika. Nie zaleca się stosowania dawek >100 mg/d. W razie pominięcia dawki, należy ją przyjąć tak szybko jak będzie to możliwe, nie należy stosować dawki podwójnej w tym samym dniu. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w trzylekowej terapii doustnej – w skojarzeniu z metforminą i pochodną tiazolidynodionu. Nie ma konieczności dostosowania dawki u chorych w podeszłym wieku lub z łagodnym zaburzeniem czynności nerek; u osób z klirensem kreatyniny <50 ml/min 50 mg 1 ×/d. Nie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u chorych z wyjściową aktywnością ALT lub AST przekraczającą ponad 3-krotnie górną granicę normy. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat.

Wildagliptyna jest wskazana w leczeniu cukrzycy typu 2 u osób dorosłych:
w monoterapii:
- u pacjentów niedostatecznie kontrolowanych za pomocą diety i aktywności fizycznej oraz u których stosowanie metforminy jest niewłaściwe ze względu na przeciwwskazania lub nietolerancję.
w dwulekowej terapii doustnej, w skojarzeniu z:
- metforminą u pacjentów, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana, pomimo podawania maksymalnej tolerowanej dawki metforminy w monoterapii,
- sulfonylomocznikiem, u pacjentów, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana, pomimo podawania maksymalnej tolerowanej dawki sulfonylomocznika w monoterapii, oraz u których nie można stosować metforminy z powodu przeciwwskazań lub nietolerancji,
- tiazolidynodionem u pacjentów, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana oraz u których można stosować tiazolidynodion.
w trzylekowej terapii doustnej, w skojarzeniu z:
- sylfonylomocznikiem i metforminą w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz stosowanie dwulekowej terapii tymi produktami leczniczymi nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii.
Wildagliptyna jest również wskazana do stosowania w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) w przypadku, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne oraz insulina w ustalonej dawce nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża, okres karmienia piersią.