Sevorane - płyn wziewny

Indukcja i podtrzymywanie znieczulenia ogólnego w zabiegach chirurgicznych w warunkach szpitalnych oraz ambulatoryjnych u dorosłych i dzieci. Podawać wziewnie. W premedykacji dawkowanie indywidualne. W znieczuleniu do zabiegu chirurgicznego: indukcja – dawkowanie indywidualne w zależności od wieku i stanu klinicznego pacjenta. Przed zastosowaniem leku można podać krótko działającą pochodną kwasu barbiturowego lub inny środek indukujący i.v., a następnie do oddychania sewofluran z tlenem lub z mieszaniną tlenu i podtlenku azotu. U dorosłych i dzieci wdychanie sewofluranu w stężeniu nieprzekraczającym 8% wywołuje na ogół w czasie krótszym niż 2 min znieczulenie umożliwiające przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego. Podtrzymywanie znieczulenia – stężenia 0,5–3%, z jednoczesnym podawaniem podtlenku azotu lub bez niego. Wartości minimalnego stężenia pęcherzykowego (MAC) sewofluranu zmniejszają się wraz z wiekiem pacjenta i w wyniku jednoczesnego podawania podtlenku azotu. Czas wybudzenia po znieczuleniu sewofluranem jest na ogół krótki, dlatego pacjentom znieczulanym sewofluranem należy po operacji podać wcześniej środki przeciwbólowe.

Stwierdzona lub podejrzewana nadwrażliwość na sewofluran lub inne halogenowe środki znieczulenia ogólnego, przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego, rozpoznanie lub podejrzenie genetycznie uwarunkowanej hipertermii złośliwej.