Tyverb - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest lapatynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Lapatynib hamuje aktywność kinazy tyrozynowej będącej receptorem dla nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR) oraz dla nabłonkowego czynnika wzrostu 2 (HER2). Zahamowanie aktywności tych kinaz przez lapatynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej.

Preparat jest wskazany w leczeniu dorosłych z rakiem piersi z nadekspresją receptora HER2 (ErbB2):

• w skojarzeniu z kapecytabiną u pacjentów z zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami, z progresją choroby po wcześniejszym leczeniu zawierającym antracykliny i taksany oraz po leczeniu trastuzumabem raka piersi z przerzutami

• w skojarzeniu z trastuzumabem u pacjentek z rakiem piersi z przerzutami, u których nowotwór nie wykazuje ekspresji receptorów dla hormonów, z progresją choroby po uprzednim leczeniu trastuzumabem z chemioterapią

• w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy u kobiet po menopauzie z rakiem piersi z przerzutami, u których nowotwór wykazuje ekspresję receptorów dla hormonów i u których nie jest planowane aktualnie zastosowanie chemioterapii.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Zastosowanie preparatu w skojarzeniu z chemioterapią jest mniej skuteczne niż leczenie trastuzumabem w skojarzeniu z chemioterapią.

Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania lekarz zaleci regularne badania serca pozwalające ocenić frakcję wyrzutową lewej komory. Stosowanie preparatu może powodować zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, niekiedy znaczne i mogące prowadzić do niewydolności serca (w tym przypadki zakończone zgonem, jednak związek przyczynowo-skutkowy z leczeniem nie jest pewny). Szczególną ostrożność należy zachować u chorych ze współistniejącymi chorobami, które mogą pogarszać czynność lewej komory oraz u chorych przyjmujących leki o działaniu potencjalnie kardiotoksycznym.

Preparat może powodować wydłużenie odstępu QT w badaniu EKG. Należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany u chorych z wrodzonym wydłużonym odstępem QT, z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia) lub przyjmujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, a także w sytuacjach gdy narażenie na lapatynib może być zwiększone (np. równoległe stosowanie silnych inhibitorów izoenzymu 3A4 cytochromu P450). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory potasu i/lub magnezu oraz wykonać EKG z pomiarem odstępu QT. Pomiar odstępu QT powinien także zostać wykonany do 2 tygodni po rozpoczęciu stosowania lapatynibu oraz zawsze w sytuacjach, które mogą mieć wpływ na wydłużenie odstępu QT (np. po rozpoczęciu stosowania innych leków wpływających na odstęp QT lub leków zwiększających stężenie lapatynibu we krwi).

Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, która może mieć ciężki przebieg, prowadzić do niewydolności oddechowej i do zgonu. Jeżeli nasilą się objawy ze strony układu oddechowego, takie jak np. duszność, kaszel czy gorączka, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Rozpoznanie śródmiąższowej choroby płuc wymaga przerwania stosowania preparatu i zastosowania odpowiedniego leczenia.

Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem zaburzenia czynności wątroby, sporadycznie niewydolności wątroby prowadzącej do zgonu. Toksyczne uszkodzenie wątroby może wystąpić w ciągu kilku dni lub miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania lekarz zaleci regularne badania czynności wątroby (aktywność enzymów wątrobowych, stężenie bilirubiny we krwi). W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby lekarz podejmie decyzję, czy konieczne jest zakończenie stosowania preparatu. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania preparatu u chorych umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, jeżeli wystąpi biegunka. Biegunka może mieć ciężki przebieg, może prowadzić do odwodnienia i może zagrażać życiu. Lekarz wdroży odpowiednie leczenie, aby opanować biegunkę i zapobiec odwodnieniu. W przypadku ciężkiej biegunki konieczne może być doustne lub dożylne podawanie elektrolitów i płynów oraz zastosowanie antybiotyków. Wszelkie zmiany częstości oddawania stolca oraz wystąpienie gorączki, wymiotów, zawrotów głowy, wzmożonego pragnienia czy bolesnych skurczów, należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Biegunka występuje zwykle na początku leczenia (najczęściej w ciągu pierwszych 6 dni leczenia). W ciężkich przypadkach, zwłaszcza gdy dodatkowo wystąpi neutropenia, konieczne może być czasowe przerwanie lub całkowite zaprzestanie stosowania lapatynibu.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji skórnych, takich jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka. W przypadku wystąpienia pęcherzowych zmian skórnych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Ze względu na możliwość wystąpienia interakcji (zobacz akapit dotyczący interakcji poniżej: Czy mogę stosować równolegle inne leki?) należy unikać równoległego stosowania lapatynibu:

• z preparatami, które silnie zwiększają lub hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia lapatynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia lub przyczyniać się do zwiększenia narażenia na lapatynib i nasilenia działań niepożądanych;

• z lekami, które są metabolizowane z udziałem izoenzymu 3A4 i/lub 2C8 cytochromu P450, ponieważ lapatynib może powodować zmianę ich stężenia;

• z lekami zmniejszającymi kwasowość (zwiększających pH) soku żołądkowego;

• z sokiem grejpfrutowym (nie należy spożywać soku grejpfrutowego w okresie leczenia).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Na podstawie właściwości farmakologicznych lapatynibu, nie przewiduje się wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy jednak wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia działań niepożądanych lapatynibu, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane i prowadzone przez doświadczonego onkologa. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie i czas trwania leczenia, w zależności od sytuacji klinicznej.

Dorośli:

W skojarzeniu z kapecytabiną: 1250 mg (5 tabl.) 1 raz na dobę, w leczeniu ciągłym.

W skojarzeniu z trastuzumabem: 1000 mg (4 tabl.) 1 raz na dobę, w leczeniu ciągłym.

W skojarzeniu z inhibitorem aromatazy: 1500 mg (6 tabl.) 1 raz na dobę, w leczeniu ciągłym.

Dzieci:

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Szczególne grupy chorych:

Jeżeli wystąpi znaczące zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory wymagane jest przerwanie stosowania preparatu. Jeżeli wartość frakcji wyrzutowej lewej komory powróci do normy, lekarz może rozważyć kontynuację leczenia (po upływie co najmniej 2 tygodni) i ewentualne zmniejszenie dawki.

Jeżeli wystąpią znaczące objawy toksyczności płucnej (śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc) lekarz podejmie decyzję, czy należy przerwać stosowanie preparatu.

W przypadku ciężkiej biegunki konieczne może być przerwanie leczenia.

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowywania dawki. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność.

Jeżeli występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby, konieczne jest przerwanie stosowania preparatu i nie należy go stosować ponownie. U chorych z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność, ze względu na zwiększenie narażenia na lapatynib. Nie ma wystarczających danych do określenia wytycznych modyfikacji dawkowania u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

Dane dotyczące stosowania preparatu u chorych po 65. roku życia są ograniczone.

Sposób podawania:

Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub co najmniej 1 godzinę po posiłku (lek należy przyjmować codziennie wg tej samej reguły, np. zawsze przyjmować lek godzinę przed posiłkiem). Tabletki należy połykać w całości (bez rozgryzania, łamania, żucia itp.).

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży (z wyjątkiem przypadku, gdy lekarz uzna leczenie za bezwzględnie konieczne). Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Ryzyko dla ludzi nie jest znane.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej 5 dni po zakończeniu stosowania preparatu.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią. Ponadto, nie należy karmić piersią przez co najmniej 5 dni po zakończeniu stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Lapatynib jest metabolizowany głównie z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450. Należy unikać równoległego stosowania lapatynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, worykonazol, nefazodon, rytonawir, sakwinawir, nelfinawir, telitromycyna, klarytromycyna), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia narażenia na lapatynib i nasilenia działań niepożądanych;

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, deksametazon i inne kortykosteroidy, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, efawirenz, newirapina, preparaty zawierające ziele dziurawca), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia lapatynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia;

• z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, które są metabolizowane z udziałem izoenzymu 3A4 (np. cisapryd, pimozyd, chinidyna, midazolam) i/lub 2C8 (np. repaglinid) cytochromu P450, ponieważ lapatynib może powodować zmianę ich stężenia.

Lapatynib jest substratem białek transportowych (glikoproteina P, BCRP). Należy zachować ostrożność stosując preparaty hamujące aktywność ww. białek transportowych (np. cyklosporynę, ketokonazol, itrakonazol, chinidynę, erytromycynę lub werapamil) lub zwiększające ich aktywność (np. ryfampicynę, ziele dziurawca), ponieważ narażenie na lapatynib i jego dystrybucja mogą ulec zmianie.

Równoległe stosowanie lapatynibu i leków transportowanych przez glikoproteinę P może powodować wystąpienie interakcji. Równoległe stosowanie preparatu z digoksyną (i innymi substratami glikoproteiny P) zwiększa narażenie na digoksynę; należy zachować ostrożność.

Preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego mogą zmniejszać wchłanianie preparatu. Należy unikać równoległego stosowania inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol), leków zobojętniających sok żołądkowy, leków hamujących aktywację receptora histaminy H2 (np. ranitydyna, famotydyna).

Leczenie skojarzone z zastosowaniem lapatynibu i leków z grupy taksanów/taksoidów (np. docetaksel, paklitaksel) może powodować nasilenie działań niepożądanych (np. ciężkie biegunki, neutropenia); należy zachować ostrożność.

Jeżeli preparat stosowany jest w skojarzeniu z irynotekanem (lek przeciwnowotworowy, cytostatyk) należy zachować ostrożność; w razie nasilenia działań niepożądanych lekarz rozważy zastosowanie mniejszych dawek irynotekanu.

Lapatynib może wpływać na farmakokinetykę topotekanu (lek przeciwnowotworowy, cytostatyk) i rozuwastatyny (lek z grupy statyn).

W okresie leczenia należy unikać spożywania soku z grejpfrutów.

Dostępność biologiczna preparatu zwiększa się, jeżeli jest on przyjmowany z posiłkiem lub w krótkim czasie po posiłku (także rodzaj i skład posiłku mają wpływ na wchłanianie lapatynibu).

Jak każdy lek, również Tyverb może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: biegunka, która może prowadzić do odwodnienia i ostrej niewydolności nerek, nudności, wymioty, anoreksja, dyspepsja, suchość skóry, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, bóle brzucha, wysypka, zespół dłoniowo-podeszwowy (erytrodyzestezja), suchość skóry, łysienie, świąd, bóle kończyn, ból pleców, bóle stawów, zapalenie błon śluzowych, zmęczenie, osłabienie, bezsenność, bóle głowy, uderzenia gorąca, krwawienie z nosa, kaszel, duszność.

Często: zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, zaparcia, zaburzenia czynności wątroby (w tym zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi tzw. hiperbilirubinemia), toksyczne uszkodzenie wątroby, zaburzenia dotyczące paznokci, w tym zanokcica, szczeliny skóry.

Niezbyt często: śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc.

Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym niebezpieczne dla życia reakcje anafilaktyczne.

Z częstością, która nie została określona: wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca (w tym typu torsade de pointes), nadciśnienie płucne, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka.