Diafer - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie niedoboru żelaza u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i poddawanych dializom, jeżeli doustne preparaty żelaza są nieskuteczne lub ich podawanie nie jest możliwe. Diagnoza niedoboru żelaza powinna opierać się na odpowiednich testach laboratoryjnych (np. stężenie ferrytyny w surowicy, stężenie jonów żelaza w surowicy, wysycenie transferyny, niedobarwienie czerwonych krwinek). Dorośli. I.v., w postaci bolusu i.v. lub bezpośrednio do ramienia żylnego dializatora w dawce do 200 mg; maks. 1 g/tydz. Preparat można podawać w postaci nierozcieńczonej lub rozcieńczony za pomocą maks. 20 ml 0,9% roztw. NaCl. Dawkę należy ustalić indywidualnie na podstawie odpowiedzi klinicznej na leczenie. W leczeniu podtrzymującym można stosować mniejsze dawki w regularnych odstępach czasu. Pacjenta należy obserwować co najmniej przez 30 min po każdym podaniu leku, w celu wykrycia działań niepożądanych. Lek nie powinien być podawany równocześnie z doustnymi preparatami żelaza, ponieważ ich wchłanianie może ulec zmniejszeniu. Ze względu na brak wystarczających badań nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat.
Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, niedokrwistość niespowodowana niedoborem żelaza (np. niedokrwistość hemolityczna), przeciążenie żelazem lub zaburzenia gospodarki żelazem (np. hemochromatoza, hemosyderoza), rozpoznana poważna nadwrażliwość na inne podawane pozajelitowo preparaty żelaza, niewyrównana marskość wątroby, zapalenie wątroby.